Τελευταία νύχτα του 2008, και θυμήθηκα μια απίστευτη ταινία (απίστευτα παλιά) του 1921, που παρακολούθησα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου φέτος. Το κορυφαίο του όλου θέματος ήταν πως κάτω απο την οθόνη κάτι παλικάρια, οι Good Luck Mr. Gorsky & Eventless plot παίζαν live μουσική, έδιναν την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που απαιτούσε η ταινία. Η υπόθεση της ταινίας τώρα: Η Εντίτ, εργάτρια του Στρατού της Σωτηρίας, βρίσκεται στο νεκροκρέβατό της επιθυμώντας διακαώς να δει για τελευταία φορά τον Ντέιβιντ Χολμς, τον οποίο δεν έπαψε ποτέ να προσπαθεί να εξιλεώσει. Ο Χολμς βρίσκεται σ’ένα νεκροταφείο και τα πίνει μαζί με άλλους δύο, εξιστορώντας το θρύλο που θέλει τον τελευταίο άνθρωπο που πεθαίνει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς να περνάει την επόμενη χρονιά οδηγώντας την άμαξα-φάντασμα που χρησιμοποιεί ο Θάνατος για να μεταφέρει τις ψυχές. Ο Χολμς γελά με το θρύλο–ακριβώς όπως γελάει και με κάθε σύσταση που του έχει γίνει στη γεμάτη εκούσια αμαρτία ζωή του– όμως όταν καταρρέει και πεθαίνει ακριβώς πριν τα μεσάνυχτα, έρχεται αντιμέτωπος με μια κρίση κι ένα καθήκον που δε μπορεί ν’ αποφύγει ή να σαρκάσει... (απο το site του 49ου Φεστιβάλ)
Δε ξέρω αν όντως αληθεύει πως υπάρχει σε κάποια χώρα αυτή η αντίληψη, εγώ τη βρήκα όμως άκρα ενδιαφέρουσα, πέρα απο τη κοινή που έχουμε πως οτι κάνεις τη πρώτη νύχτα της καινούριας χρονιάς θα το κάνεις όλο το χρόνο (τί γελοία αυτή!). Η ταινία ήταν υπέροχη, και στην έκδοση που είδα δεν ήταν απλά ασπρόμαυρη, αλλά είχαν χρησιμοποιηθεί τρείς διαφορετικές χρωματικές λήψεις : μπλε-μαύρο για τις σκηνές που είχαν να κάνουν με θάνατο, κίτρινο-μαύρο για τις σκηνές που διαδραματίστηκαν στο παρελθόν ή στο παρόν, και κόκκινο-μαύρο για τις σκηνές που είχε περάσει ο Holms με τους φίλους του σε μεθύσια (ή τουλάχιστον έτσι θυμάμαι). Δημιουργός ο Σουηδός Victor Sjöström ( Βίκτορ Σγιέστρεμ), σε σκηνοθεσία, σενάριο και στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το ίδιο site αναφέρει πως "Οι ταινίες του χαρακτηρίζονταν για την ευαισθησία των ερμηνειών τους και την εκπληκτική φωτογραφία τους", και δεν έχω παρά να συμφωνήσω.
Την απόλαυσα ως εκεί που δεν πήγαινε, θυμάμαι είχε πάρα πολυ κόσμο και είχα καθήσει σε σκαλάκια, τη χαρά μου που βρήκα εισιτήριο για τέτοια προβολή με live μουσική, και τη διακοπή ρεύματος που είχε ως αποτέλεσμα να βυθιστούμε για κάμποσο στο σκοτάδι και στην ησυχία (κι όμως τα παιδιά συνέχισαν απο κει που σταμάτησαν απτόητοι, εύγε). Ωραία πράγματα...!
Ps. Προσέξτε μου αυτές τις μέρες στους δρόμους και γενικά, δε θα θελα να κουβαλάτε μια τέτοια άμαξα για έναν ολόκληρο χρόνο ;-)
Δε ξέρω αν όντως αληθεύει πως υπάρχει σε κάποια χώρα αυτή η αντίληψη, εγώ τη βρήκα όμως άκρα ενδιαφέρουσα, πέρα απο τη κοινή που έχουμε πως οτι κάνεις τη πρώτη νύχτα της καινούριας χρονιάς θα το κάνεις όλο το χρόνο (τί γελοία αυτή!). Η ταινία ήταν υπέροχη, και στην έκδοση που είδα δεν ήταν απλά ασπρόμαυρη, αλλά είχαν χρησιμοποιηθεί τρείς διαφορετικές χρωματικές λήψεις : μπλε-μαύρο για τις σκηνές που είχαν να κάνουν με θάνατο, κίτρινο-μαύρο για τις σκηνές που διαδραματίστηκαν στο παρελθόν ή στο παρόν, και κόκκινο-μαύρο για τις σκηνές που είχε περάσει ο Holms με τους φίλους του σε μεθύσια (ή τουλάχιστον έτσι θυμάμαι). Δημιουργός ο Σουηδός Victor Sjöström ( Βίκτορ Σγιέστρεμ), σε σκηνοθεσία, σενάριο και στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το ίδιο site αναφέρει πως "Οι ταινίες του χαρακτηρίζονταν για την ευαισθησία των ερμηνειών τους και την εκπληκτική φωτογραφία τους", και δεν έχω παρά να συμφωνήσω.Την απόλαυσα ως εκεί που δεν πήγαινε, θυμάμαι είχε πάρα πολυ κόσμο και είχα καθήσει σε σκαλάκια, τη χαρά μου που βρήκα εισιτήριο για τέτοια προβολή με live μουσική, και τη διακοπή ρεύματος που είχε ως αποτέλεσμα να βυθιστούμε για κάμποσο στο σκοτάδι και στην ησυχία (κι όμως τα παιδιά συνέχισαν απο κει που σταμάτησαν απτόητοι, εύγε). Ωραία πράγματα...!
Ps. Προσέξτε μου αυτές τις μέρες στους δρόμους και γενικά, δε θα θελα να κουβαλάτε μια τέτοια άμαξα για έναν ολόκληρο χρόνο ;-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου