Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Whatever people say I am that's what I'm not


...είναι ο τίτλος του πρώτου cd των arctic monkeys. Τότε μου είχε φανεί "χα!καλό", τώρα συνειδητοποιώ οτι αρχίζει και με χαρακτηρίζει. Πώς είναι δυνατόν τα πιο κοντινά σου άτομα να μη βλέπουν αυτό ακριβώς που είμαι? Όχι μόνο να βλέπουν κάτι σε μένα που δεν είμαι, πράγμα που μου'ρχεται κάπως (δηλαδή μετά απ'όλα αυτά τα χρόνια αυτό κατάλαβες για μένα?), αλλά και τα λάθος συμπεράσματα. Πώς μία θεωρητική κουβέντα μπορεί να αναιρέσει εύκολα μερικά χρόνια έμπρακτου αντιθέτου αυτής? και τόσο εύκολα... Κι όμως, εγώ βλέπω μέσα μου άλλα τόσα κι ακόμα παραπάνω καλά, γιατί δε τα βλέπουν και οι άλλοι? Άραγε θα τα δουν ποτέ...? I guess όμως ήδη μετράει που ΕΓΩ η ίδια πιστεύω σε μένα. Μετά απο όλα αυτά τα χρόνια ενα βήμα μπροστά. Έχω κουραστεί να προσπαθώ να εξηγήσω τί άνθρωπος και χαρακτήρας είμαι. Τί, επειδή δεν έχω την ικανότητα (κατά τα άλλους μετριοφροσύνη) να μιλήσω για τα καλά που έχω και περιμένω τους άλλους να τα ανακαλύψουν? Αλλά αν δεν λειτουργεί έτσι? Αν δεν μπορούν να τα ανακλύψουν μόνοι τους? Η αλήθεια πάντα λάμπει λένε.
Ή μήπως όλα αυτά είναι δημιούργημα της φαντασίας μου και παραλογίζομαι??

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Beatles_Little child



Little child, little child,
Little child, won't you dance with me?
I'm so sad and lonely,
Baby take a chance with me.

If you want someone
To make you feel so fine,
Then we'll have some fun
When you're mine, all mine,
So come, come on, come on.

Little child, little child,
Little child, won't you dance with me?
I'm so sad and lonely,
Baby take a chance with me.

When you're by my side,
You're the only one,
Don't run and hide,
Just come on, come on,
So come on, come on, come on.

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Ευ-πω

Για πολλοστή φορά θα στο ξαναπώ, και θα στο λέω όσες φορές κι αν χρειαστεί: τελικά αν θες κάτι πολύ θα σου'ρθει . Αλλά δε θα σου'ρθει εκει που αγχώνεσαι και ανυπομονείς γι'αυτό. Θα περάσεις αυτή τη φάση, θα χαλαρώσεις, και όταν θα κοιτάς να ανταπεξέλθεις στο τώρα σου, ταραααμ! να το μπροστά σου να το αρπάξεις. Oh yes, γιατί θα σου δοθεί επιλογή.
"Το λαχταρούσες τόσο. Ορίστε η ευκαιρία σου. Απέδειξέ μου οτι όντως το ήθελες τόσο". Μέρες σα τη σημερινή νιώθω πως η ζωή είναι πολύ καλή και γενναιόδωρη...!
Την προηγούμενη βδομάδα διαπιστώθηκε οτι τελικά, μπορείς να έχεις και το σκύλο χορτάτο και τη πίτα γεμάτη. Ναι, είναι δυνατόν, το ζησα :).
Επίσης, διαπιστώθηκε οτι Λία, αν δε κοιμάσαι τα βράδια αρκετά, ασχέτως τι λες δεν πρόκειται να ξυπνήσεις την επόμενη.
Η Δευτέρα που πέρασε ήταν η ρήση "όταν εσύ έκανες σχέδια ο Θεός τα έβλεπε και γελούσε". (μην αναλωθούμε στο Θεός, μια έκφραση είναι, για όνομα. :-p) Και η υπόλοιπη βδομάδα ήταν αρκετή για να διαψεύσει τις ρήσεις του τύπου "η καλή βδομάδα/μέρα απο την αρχή/το πρωί φαίνεται". Όχι απλά καλά, τέλεια πήγε! Πήρα και tick u2!! τσεεεεεκ!
Και αποκορύφωμα? η πρόταση-έκρηξη που μου ρθε σήμερα το πρωι "πάμε Ολλανδία??" Το ήθελα τόσο καιρό, και ειδικά τώρα που είχα και γνωστό άτομο εκεί. Πώς όμως να το προτείνω χωρίς να φανώ αγενής? Άραγε θα μου το προτείνει?? Και να η Λία τη Τετάρτη να ψάχνει εισιτήρια στο άσχετο, όχι μόνο για Ολλανδία, αλλά και για άκυρους προορισμούς απλά για να τσεκάρει τιμές...Και τη Πέμπτη σε συζήτηση που αναφέρεται σε ταξίδια να καταλήγει διαπιστώνοντας "ήμουν τυχερή στη ζωή μου όσον τα αφορά !!"...
Έμενε να πάρω μια απόφαση... τα λόγια που είχα πει μόλις χθες στη κολλητή μου ηχούσαν ακόμα στο κεφάλι μου "Μ. αυτές τις ευκαιρίες δε τις χάνουμε, τις αρπάζουμε πάντα!Οτι τέτοια ευκαιρία σου παρουσιάζεται να την αρπάζεις!" So simple
Νόμος της έλξης?? Τί? Δεν είσαι ακόμα σίγουρος? Εγώ πάντως αφήνω την έλξη να κάνει κουμάντο πλέον ;-) (διττή σημασία)

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Παγκόσμια Πορεία για την Ειρήνη και τη Μη Βία στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

"H πρώτη Παγκόσμια Πορεία για την Ειρήνη και τη ΜηΒία ξεκίνησε στις 2 Οκτώβρη 2009 από το Wellington της Νέας Ζηλανδίας και θα καταλήξει στις 2 Γενάρη 2010 στη Punta de Vacas της Αργεντινής. Αιτήματα της ΠΠ είναι ο πυρηνικός αφοπλισμός σε παγκόσμιο επίπεδο, η οριστική παύση των πολέμων και το τέλος της βίας σε κάθε μορφή της (φυσική, οικονομική, φυλετική, θρησκευτική, πολιτισμική, σεξουαλική, ψυχολογική).

Ονόματα όπως Noam Chomski, Yoko Ono, Jose Saramango, Dalai Lama, Silo, Penelope Cruz, Evo Morales, Juanes, Michelle Bachelete, Isabelle Allende, Pedro Almodovar, Lou Reed, Jimmie Carter, Bryan Adams, Art Garfunkel, Desmond Tutu, Viggo Mortensen, Philip Glass, Dario Fo, Danielle Mitterand, Jane Fonda και πολλές άλλες προσωπικότητες και οργανισμοί σε διεθνές επίπεδο και στην Ελλάδα έχουν ήδη δηλώσει την υποστήριξή τους στην Παγκόσμια Πορεία για την Ειρήνη και τη ΜηΒία.

Συναυλίες, παραστάσεις, φόρουμ, ανθρώπινα σήματα ειρήνης, διαλέξεις και συζητήσεις, εκθέσεις φωτογραφίας, μικρότερες πορείες και καλλιτεχνικά δρώμενα θα συνοδεύουν την ΠΠ απ’ όπου περνά με στόχο να δημιουργήσουν συνείδηση και να αφυπνίσουν κοινωνικά για την επείγουσα ανάγκη για Ειρήνη και ΜηΒία.

Στα πλαίσια της δράσης αυτής, η οργάνωση «Κόσμος χωρίς Πολέμους και Βία», σε συνεργασία με την Ελληνική Εθνική Επιτροπή για την UNESCO και το Κέντρο UNESCO για τις Γυναίκες και την Ειρήνη στα Βαλκάνια διοργανώνουν ημερίδα η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (κτίριο Διοίκησης), στις 29 Οκτωβρίου 2009 από τις 11:00 έως τις 13:00. Με αφετηρία την Αίθουσα Τελετών θα πραγματοποιηθεί στις 12.30 συμβολική πορεία στο κέντρο της πόλης που θα επιστρέψει στην αφετηρία. Στην Αίθουσα Τελετών επίσης θα πραγματοποιηθεί μία συζήτηση στρογγυλής τραπέζης όσον αφορά τη διατήρηση της ειρήνης και την εξάλειψη της βίας στις σύγχρονες κοινωνίες από τις 6:00-8:00μμ. Σας προσκαλούμε όλους να συμμετέχετε και να συνεισφέρετε για έναν κόσμο χωρίς πολέμους και βία!

Πληροφορίες:

www.theworldmarch.org

www.kosmosxorispolemous.gr

http://worldmarchgr.wordpress.com

Θεσσαλονίκη: 6978070600

worldmarchgr@gmail.com

"

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Klimt...

Πρόκειται για μια Klimt περίοδο της ζωής μου. Η αλήθεια είναι οτι ποτέ δεν είχα ενδιαφερθεί και ασχοληθεί έτσι με τα έργα του. Έχει όμως απ'το καλοκαίρι που τα έργα του στοιχειώνουν το μυαλό μου , και όπου πετύχω κάποιο απ'αυτό κολλάω να το χαζεύω. (Αν και νομίζω πως η πάθησή μου έχει να κάνει με οποιοδήποτε πίνακα πέσει στην αντίληψη μου...) Κlimt λοιπόν!! εδώ το έργο του "Danae". Βασίζεται στο μύθο της Δανάης, κατά τον οποίο για να μπορέσει ο Δίας να πλαγιάσει μαζί της επιστρατεύτηκε μία απ'τις μεταμορφώσεις του, αυτής σε χρυσή βροχή. Καρπός της ένωσής τους ο Περσέας. Προσέξτε πόσο χαμένη στην έκσταση της δηλώνει η έκφραση του προσώπου της...
Τα νερόφιδα ΙΙ ("watersnakes II") τα χρώματα, οι λεπτομέρειες αυτού του πίνακα...ίσως ο αγαπημένος μουlast but not least, το φιλί. ("the kiss"). Πρόκειται για το masterpiece του καλλιτέχνη. Θεωρώ πως Η απόδοση μιας τόσο τρυφερής στιγμής ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα. είναι πέρα για πέρα πετυχημένη. Και κάτι που είχα διαβάσει και μου κανε εντύπωση:
-αν παρατηρήσετε οι δύο εραστές είναι τυλιγμένοι μέσα σε ένα χρυσό σύννεφο, μια χρυσή άλω, που τους χωρίζει απο τον πραγματικό κόσμο.
- Τα ενδύματα των δύο διαφέρουν. Στου άντρα υπάρχουν γωνιώδη μοτίβα, ενώ στης γυναίκας κυκλικά και πολύχρωμα, ως μια μικρή υπενθύμιση των διαφορών μεταξύ τους που μπορούν να ταράξουν την αρμονία που βρίσκονται.

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Memoires d'innocence

Hμέρα εκλογών σήμερα...μια μέρα που όλοι γυρνάν στον τόπο καταγωγής τους, και θυμούνται τα παλιά, ξαναβρίσκουν τις ρίζες τους. Έτσι και γω σήμερα, μόνο που δεν ήταν ο τόπος που έπαιξε τον καθοριστικό παράγοντα. Η χρονομηχανή μου ήταν το περιεχόμενος μιας ξεχασμένης κούτας στην αποθήκη, όπου την άνοιξα με την ίδια λαχτάρα και την ίδια χαρά που έχει κάποιος που ανακαλύπτει ένα σεντούκι θησαυρού!
Η κούτα αυτή ήταν γεμάτη απο τα αγαπημένα μου παραμύθια και βιβλία που με συντρόφευσαν στην παιδική μου ηλικία! Πόσο ομόρφαιναν τον κόσμο μου! Πόσο τα έχω αγαπήσει : το πρώτο μου ημερολόγιο-παζλ ,
η εγκυκλοπαίδεια των παραμυθιών! ,
η πρώτη μου εγκυκλοπαίδεια, τα πρώτα μου βιβλία πατάκη με τις σειρές περιστέρια, χελιδόνια και πάει λέγοντας, ανάμεσά τους και τα δύο πρώτα που διάβασα και που η μαμά μου είχε γράψει απο πίσω αφιέρωση.... Καθόμουν και διάβαζα μες στην σκονισμένη αποθήκη τα στιχάκια και τις ιστορίες που αγάπησα, και μπορούσα να θυμηθώ τα μέρη που τα διάβαζα, τις σκέψεις που μου δημιουργούσαν, όλα τυλιγμένα μέσα σε ένα πέπλο ασφάλειας :-) Τα ψαχνα καιρό και είχα χάσει ελπίδα, ευχαριστώ!

Ι have to go...

Καμιά φορά νιώθω ένοχη για πράγματα που νιώθω... Όταν αποφασίζω πως προχωράω με τη ζωή μου, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό , μήπως αυτό σημαίνει πως τελικά ήταν όλα στο μυαλό μου? Οτι δεν ήταν τόσα αληθινά αυτά που νόμιζα πως είχα μέσα μου? Με κάνει αυτομάτως κακό άτομο? Ώσπου βρίσκω κάποιο τραγούδι να ταυτιστώ, και αρχίζω και νιώθω και πάλι...φυσιολογική. Γιατί είναι καλό που υπάρχει και κάποιος άλλος στον κόσμο που το χει ζήσει.


I noticed tonight that the world has been turning
While I've been stuck here dithering around
Though I know I said I'd wait around till you need me
But I have to go, I hate to let you down.
But I can't stop now
I've got troubles of my own
Cause I'm short on time
I'm lonely
And I'm too tired to talk

I noticed tonight that the world has been turning
While I've been stuck here withering away
Though I know I said I wouldn't leave you behind
But I have to go, it breaks my heart to say

That I can't stop now
I've got troubles of my own
Cause I'm short on time
I'm lonely
And I'm too tired to talk

To no one back home
I've got troubles of my own
And I can't slow down
For no one in town
And I can't stop now

And I can't slow down
For no one in town
And I can't stop now
For no one

The motion keeps my heart running...



Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Πέρασε πολύυυυς καιρός...


Πολύς καιρός, πολλές σκέψεις, πολλές καινούριες εμπειρίες, αλλαγή μυαλών... Βλέπω λίγο διαφορετικά τα πράγματα, καιρός μου ήταν. Τι έγινε στο μεταξύ?
  • Πολλά καινούρια πρόσωπα,
  • η συνειδητοποίηση πως πρέπει να προχωράω μπροστά στη ζωή μου γιατί έτσι κι αλλιώς είναι αναπόφευκτο,
  • όνειρα για ακόμα περισσότερο ταξίδια (μιας και τελικά το μόνο που χρειάζεται είναι να το παρεις απόφαση. Α ίσως και τα χρήματα. Κατά τα άλλα εσύ απλά κάθεσαι σε ένα μεταφορικό),
  • σχέδια για να γίνω πιο τολμηρή με τη ζωή (εξάλλου μία την έχουμε), πολλές ιδέες με τις οποίες θέλω να καταπιαστώ (όπως και σε κάθε αρχή χρονιάς, μόνο που εδώ έχουμε 2 αρχές: η αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς και η αρχή της ημερολογιακής).
  • Mια διαπίστωση: μπορεί να θες κάτι τόσο πολύ, που να σαι ικανός να κινήσεις γη και ουρανό για να το καταφέρεις όταν βλέπεις πως παν να στο στερήσουν. Τη στιγμή όμως που τελικά το'χεις ήδη στο τσεπάκι σου, βλέπεις πως υπάρχει ένα άλλο άτομο που το'χει περισσότερη ανάγκη απο'σενα αυτή τη στιγμή, και το προσφέρεις απλόχερα χωρίς να νιώσεις στιγμή δισταγμό. Εξάλλου, αν εσύ νιώθεις πως σου ανήκει σου ανήκει και τελείωσε ανεξαρτήτως τι θα πει ο καθένας. Και μ'αυτή τη σκέψη, αν το καλοσκεφτείς, δε το στερεισαι. Συν τα πολλά θετικά ρεύματα ενέργειας που σε ηλεκτρίζουν απ'τη καλή σου πράξη.
  • Ξαναθυμήθηκα την αγάπη μου για την αρχαιολογία. Λιώσιμο με ντοκιμαντερ του είδους στη τιβι.
  • Πορώθηκα ξανά με ταινίες και βιβλία (yeih! ξαναβρήκα ένα μέρος μου!).
  • Kάποιες φορές πρέπει να μιλάς απότομα σε κάποια άτομα και να τα "ταρακουνάς", ακριβώς επειδή τα αγαπάς και θες να τα δεις να βγαίνουν απ' τον "βάλτο" τους
Τί άλλα νέα?? U2 at last στην Αθήνα. Κι έλεγα δε θα ρχόταν ποτέ αυτή η στιγμή, κι όμως, να μια φορά που δε θα ξενιτευτώ για να τους απολαύσω! Καινούριος δίσκος Alice in Chains, που κάτι μου λέει πως θα'χουν πολύ καλό υλικό (μετά απο τόσα χρόνια συσσωρευμένης έμπνευσης). Άκουσα ένα τραγούδι τους και με επιβεβαίωσε, καθαρό στυλ ΑΙC, ο DuVall πιστεύω έχει ικανότητες να ανταπεξέλθει, σε κάποια φάση μάλιστα μου φάνηκε πως άκουσα τον layne, οφείλω να πω πως ήταν μια πετυχημένη σύνδεση παρόντος-παρελθόντος.




There I was, laid out on a table
Screamin' sweat and bare feet to the floor
In my life, I'd not soften
Things that cut, and burn so often
But I sit, think of somethin'
Scared to face, the dyin' nothin'

See the cycle I've waited for
It ain't like that anymore

Where I go is when I feel I'm able
How I fight is why I'm feelin' sore
In my Mind, not forgotten
Feel as though, a tooth were rotten
Behind the smile, a tongue that's slippin'
Buzzards cry, when flesh is rippin'

See the cycle I've waited for
It ain't like that anymore

Here I sit writing on the paper
Trying to think of words you can't ignore
In my eyes, what I'm lacking
Score at face, a ten for slacking
Sign the deal, set in motion
Smaller fish, so huge the ocean

See the cycle I've waited for
It ain't like that anymore

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

"All of my colours, they turn to blue.." (out of the blue)


My love is cruel as the night,

she steals the sun and shuts out the light.

All of my colours they turn to blue

win or lose.


She does it slow dancing,

slow dancing...

all night long.


Scarlet eyes and a see-through heart,

she saw me coming right from the start.

She picked me up, but had me down on my knees

just a beggin' her, beggin' her please


Take me slow dancing, slow dancing

She took me slow dancing...

all night long.


And I don't know a man

search for himself in his lovers' eyes.

NO I DON'T KNOW WHY A MAN

SEES THE TRUTH BUT NEEDS THE LIES.

My love is restless as the wind,

she moves like a shadow across my skin.

She left with my conscience, I don't want it back.

It just gets in the way


If you wanna go slow...dancing...



Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

ΝΙΝ/JA concert Athens

"Βύρωνα, Θέατρο Βράχων" είπα στον ταξιτζή, καθώς έμπαινα μέσα.
"Έχει κάποια συναυλία εκεί?" με ρώτησε καθώς έβγαινε απ'τα ΚΤΕΛ. Τι να του πεις τώρα, και να του πεις θα καταλάβει??
"Κάτι ξένες μπάντες" απάντησα περιληπτικά.
Και η αλήθεια είναι, πώς πρόκειται να καταλάβει κάποιος τι εστί Nine Inch Nails και Jane's Addiction, όταν και συ ο ίδιος δυσκολεύεσαι να τους περιγράψεις μουσικά, κυρίως για τους πρώτους. Τους NIN τους γνώρισα πριν 2 χρόνια, με το "The hand that feeds", ενώ τους άλλους δεν έχει λίγους μήνες, κι αυτό γιατί θα έπαιρναν μέρος στη συναυλία. Μπορούσα να αναγνωρίσω ομως ανάμεσά τους τον κιθαρίστα Νavarro...
Mε το που πήγα ξεκίνησαν οι Jane's Addiction. Το setlist τους ήταν σαν ένα
best of, γεγονός που δε με χάλασε, μιας και μόνο αυτό μπόρεσα να ακούσω στο μεσοδιάστημα. Η μπάντα ήταν ξεσηκωτική, με εξαίρεση τις στιγμές που μιλούσε ή κουνιόταν ο τραγουδιστής. Εμένα προσωπικά με ξενέρωνε. Πάνω που έμπαινα στο κλίμα, τσουπ ξενέρα, και μετά άντε να ξαναμπώ στο κλίμα. Εκεί ήταν που αποφάσισα να χαζεύω Navarro. Παρ'ολα αυτά, συνειδητοποίησα πως αν ο Navarro ήταν η "μούρη" της μπάντας, ο πραγματικός μάγκας εκεί μέσα ήταν ο μπασίστας, μιας και τα τραγούδια στηρίζονταν όλα στο μπάσο του. Πολύς κόσμος τους χάρηκε και "χτυπήθηκε" με τα τραγούδια τους (γεγονός που βρήκα περίεργο εγώ), και πέρα απο κάποιες ελλείψεις που έκαναν μπαμ σε μένα (''just because" κ "superhero") η συναυλία τους ήταν πολύ καλή! Αυτό που σκεφτόμουν στο τέλος της συναυλίας ήταν πως απ'τον τραγουδιστή αυτό που έλειπε ήταν το γούστο -γούστο στο ντύσιμο, γούστο για το πώς να ερμηνεύσει καλύτερα τα τραγούδια (μιας και μερικές φορές στα πλαίσια της live εκτέλεσης ερμήνευε κάααπως διαφορετικά σε σημεία που πέθαινες να τ'ακούσεις live) και χαλούσε το τραγούδι, γούστο για το ποιά τραγούδια θα παραλείψει (γκουχ, γχουχ, ε μου κακοφάνηκε!μη στραβοκοιτάτε...). Μ'αρεσαν όμως οι εισαγωγές που έκανε πριν τα τραγούδια -το 'φερνε απο'δω, το 'φερνε απο κει, και κάπως κατέληγε στον τίτλο του κομματιού.

Μετά βγήκαν οι Nine Inch Nails, και απ'το πρώτο λεπτό απέδειξαν πόσες κλάσεις ανώτερες ήταν απ'τους προηγούμενους. Πραγματικά στο πρώτο λεπτό κατάλαβα πως πρόκειται για μια
μεγάλη μπάντα και πως ξέρουν να τα δίνουν όλα και να "τα σπάνε"- ναι, απ'την αρχή της συναυλίας. 'Ο,τι δουλειά έκανε ποτέ ο Reznor δεν ήταν για να εμπορικοποιηθεί στο κοινό, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να αγαπηθεί απο ένα σχετικά μεγάλο κοινό, και απ'την άλλη να ξεδιπλώσει στο έπακρο το ταλέντο του. Απο τη δουλειά του που είχα ακούσει μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ενός ανθρώπου κλειστοφοβικού και τελειομανή, οπότε για τη συναυλία είχα ανεβάσει τον πήχη στο τέλειο. Οι ΝΙΝ τον ξεπέρασαν.
Το setlist προερχόταν κυρίως απο το album The Downward Spiral, χωρίς να σημαίνει πως αρκέστηκαν μόνο σ'αυτό. Παίξαν κομμάτια σχεδόν απ'όλα τα album, γεγονός που ενίσχυε τον "Wave Goodbye" τίτλο της tour. Όσο παίζαν σκεφτόμουν πως δεν είναι δυνατόν να'ναι η τελευταία περιοδεία τους, μιας και αυτή η μπάντα ήταν φτιαγμένη για να παίζει live. Υπέροχος ήχος, αψεγάδιαστες εκτελέσεις που ηλέκτριζαν το κοινό με τη τρομερή ενέργειά τους, ακόμα και σε τραγούδια όπως το "Hurt". Kαι οι τέσσερις εντυπωσίασαν με τις μουσικές τους ικανότητες, μιας και όλοι δοκίμασαν και κάποιο διαφορετικό μουσικό όργανο πέρα απο το στανταρ τους. Μια μοναδική συναυλιακή εμπειρία που δε ξέρω αν θα ξαναπαρακολουθήσω όμοιά της και που με άφησε σε τέτοια έκπληξη, που ακόμα σκέφτομαι αποσβολωμένη "πωω ρε τί ήταν αυτό!!".

Eναρκτήριο λάκτισμα: Home (η μελωδία της κιθάρας στην αρχή με στοιχειώνει ακόμα και τώρα)



Τerrible lie


Eπίλογος: Hurt


O Trent Reznor μας έδειξε προχθές ένα κομμάτι απ'τη ψυχή του- σκοτεινό, γεμάτο ενέργεια, πάθος, γεμάτος απο απίστευτες μελωδίες που διέπουν όλα τα κομμάτια του και όλες τις κραυγές του πίσω απο έναν τρομερό θόρυβο. Κάτι σα μυσταγωγία, και σε συνέπαιρνε ολόκληρο.