Eugene Manet et sa fille au jardin by Berthe Morissot
Επισκέφθηκα πρόσφατα το Musée Marmottan Monet, μουσείο που πέρα από αρκετά έργα του Claude Monet, είχε και τμήμα αφιερωμένο στην Berthe Morissot. Αν και ψιλοψάχνομαι με τη ζωγραφική, δεν την ήξερα. Κάποιους πίνακες της τους ήξερα δηλαδή, απλά δεν είχα συγκρατήσει ποτέ το όνομά της. Ανήκει στους Ιμπρεσιονιστές, πήρε μαθήματα ζωγραφικής από μικρή, της άρεσε, το συνέχισε. Είχε μια πολύ στενή σχέση με τον Edouard Manet, που πολλοί τον περιγράφουν ως καθηγητή-μέντορά της,(απ'ότι φαίνεται όμως ο ένας τελικά επηρέαζε τον άλλο), και η σχέση αυτή σφραγίστηκε όταν η Morissot παντρεύτηκε τον αδερφό του, τον Eugene Manet.
Ξέρεις, είναι φορές που από ένα ολόκληρο βιβλίο, μια συγκεκριμένη φράση σου μιλάει ιδιαίτερα, και με τον ίδιο τρόπο, σε ένα ολόκληρο μουσείο, γεμάτο με αριστουργήματα, ένας συγκεκριμένος πίνακας, όχι απαραίτητα θρυλικός, σου κάνει ιδιαίτερη αίσθηση. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο. Ε για μένα ήταν αυτός. Είναι σα να νιώθω την αγάπη που ξεχειλίζει απο την Morissot και βρίσκει απόδραση σε έναν καμβά, και που αυτή αντανακλάται στο ήρεμο και ευθύ βλέμμα του Eugene. Κόλλησα μπροστά απ'τον πίνακα, ξαναγύρισα δύο φορές και κάθησα και τον χάζευα, και για μια στιγμή, μια πολύ μικρή στιγμή, ένιωσα να κοιτάω η ίδια μέσα απ'τα μάτια της.
Ξέρεις, είναι φορές που από ένα ολόκληρο βιβλίο, μια συγκεκριμένη φράση σου μιλάει ιδιαίτερα, και με τον ίδιο τρόπο, σε ένα ολόκληρο μουσείο, γεμάτο με αριστουργήματα, ένας συγκεκριμένος πίνακας, όχι απαραίτητα θρυλικός, σου κάνει ιδιαίτερη αίσθηση. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο. Ε για μένα ήταν αυτός. Είναι σα να νιώθω την αγάπη που ξεχειλίζει απο την Morissot και βρίσκει απόδραση σε έναν καμβά, και που αυτή αντανακλάται στο ήρεμο και ευθύ βλέμμα του Eugene. Κόλλησα μπροστά απ'τον πίνακα, ξαναγύρισα δύο φορές και κάθησα και τον χάζευα, και για μια στιγμή, μια πολύ μικρή στιγμή, ένιωσα να κοιτάω η ίδια μέσα απ'τα μάτια της.
