Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

Τell me your own politik...and open up your eyes!

Κι επιτέλους, οι εκλογές τέλειωσαν…Και φέτος μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση, γιατί ως πολιτικοποιημένο άτομο(προσοχή, ΟΧΙ κομματικοποιημένο), έχω πλέον και μια κάποια κρίση γι’αυτά που βλέπω,ακούω και συμβαίνουν. Επιπλέον,είχα την ευκαιρία να δω αυτή την αρχαία «γιορτή της δημοκρατίας»,όπως μου την περιέγραψαν, από άλλη οπτική γωνία.Εκ των έσω,θα μπορούσα να πω. Όχι,δε ψήφιζα, επειδή απλά δε συμπλήρωσα τα 18α μου χρόνια. Γράψτε λάθος.Επείδή δε γεννήθηκα μες το χρονικό πλαίσιο της 31/12/89. Αν και κέρδισα χρονιά,βλέπετε,είμαι αρκετά μεγάλη για να δώσω «πριν της ώρας μου» Παννελήνιες(για να μην αναφέρω το γεγονός ότι ήμουν μια τάξη πάνω απ’την ηλικία μου,έδινα πιο νωρίς ηλικιακά πτυχία ξενόγλωσσα κλπ), αλλά ήμουν μικρή για να ψηφίσω…Τέλος πάντων,δε θα αναλωθώ σ’αυτό,διότι στη πραγματικότητα,δε με πείραξε τόσο, που δε πήρα μέρος σε εκλογές, που υποτίθεται αποφασίζει ο λαός,μα ο λαός πάντα τη πατάει στο τέλος. Αν και συμμετείχα με τον τρόπο μου,καθώς ήμουν γραμματέας σε εκλογικό κέντρο.Σημείωνα με λίγα λόγια αυτούς που έφθαναν για να ψηφίσουν.
6.30 το πρωί έπρεπε να βρίσκομαι εκεί,οπότε πήγα με την εκλογικό αντιπρόσωπο.Βρήκαμε το τμήμα μας,οπού βρήκαμε ήδη την Εφορευτική Επιτροπή εκεί(τυχαίοι πολίτες επιλεγμένοι από κατάλογο,μπορούν να καλέσουν τον καθένα.).Μέχρι ν’ανοίξουν οι κάλπες,αρχίσαμε να ετοιμάζουμε τα κομματικά φυλλάδια.Μέχρι τις 7 ήρθανε και κομματικοί αντιπρόσωποι, για να επιβλέπουν τις διαδικασίες και να σιγουρεύονται ότι γίνονται σωστά.Ήταν μόνο τρείς,φαντάζεστε ποιών κομμάτων,ενώ τα υπόλοιπα κόμματα δε φάνηκε να νοιάζονται ιδιαίτερα γι’αυτά. 7.30 ανοίξαν οι κάλπες και πήρα τη θέση μου δίπλα στη κάλπη. Δίπλα μου υπήρχε(ευτυχώς!!)πάντα κάποιο μέλος της επιτροπής,που διέγραφε με το χάρακα τα ονόματα από τη λίστα.Αυτοί, μιας και δεν ήταν απαραίτητοι όλη τη μέρα εκεί,τους δόθηκαν,με διαδοχή 5 ώρες να πάνε σπιτάκια τους. Με το που άνοιξαν,κάτι παππούδες ήταν ήδη εκεί και ανυπομονούσαν(απ’ότι φαίνεται)να ψηφίσουν.Ήταν σχεδόν κωμικό(και τρελό ας μου επιτραπεί), να βλέπεις ένα παππού,που ανέβηκε ως τον όροφο με τα χίλια ζόρια και κούτσαινε,λίγο πριν μπει στην αίθουσα,ν’αρχίσει να τρέχει σα μικρό παιδί!Υπήρξαν μάλιστα και περιπτώσεις,όπου έφθαναν στο σχολείο μία ηλικιωμένη γυναίκα που ήταν κατάκοιτη για καιρό,και μία άλλη,που είχε σπαμένο όλο το πόδι της,από πάνω μέχρι κάτω,μόνο και μόνο για να βγάλουν κυβέρνηση!(Σ’αυτές τις πριπτώσεις κατέβαινε κάτω η αντιπρόσωπος.)Μου έκανε εντύπωση ο μεγάλος αριθμός αλλοδαπών που κατέφθανε για να ψηφίσει(μερικοί μάλιστα δε μιλούσαν καν ελληνικά,πόσο μάλλον να ξέρουν να διαβάζουν τα ονόματα στα ψηφοδέλτια,κι ένας μιλούσε στο κινητό ενώ ήταν στο παραβάν,όπου μάλλον κάποιος του έλεγε τι να ψηφίσει) αλλά και η μη οργάνωση του δήμου,καθώς οι μισοί που ερχόντουσαν δε ψήφιζαν τελικά σ’αυτό το σχολείο,κι έπρεπε να τους παραπέμψουμε δίπλα στο δημαρχείο(ευτυχώς ήταν δίπλα) για να μάθουν που ψηφίζουν.Η απάντηση των περισσοτέρων σ’αυτή την υπόδειξη??«Καλά,άστο,πάω σπίτι μου».:-D Φάση είχε που πολλοί ηλικιωμένοι(και όχι μόνο) δε καταλάβαιναν ότι στο φάκελο υπήρχε αυτοκόλλητη ταινία,κι έτσι το σάλιωναν,και μετά δεν έκλεινε(και αναρωτιόντουσαν κιόλας οι καημένοι γιατί.)
Η δουλειά που ανέλαβα τελικά δεν ήταν τόσο εύκολη. Ως τις 19.30 που κλείσαν οι κάλπες,ζήτημα να σηκώθηκα από τη θέση μου για 10 λεπτά.Τρώγαμε στα ενδιάμεσα που δεν είχε πολλή κίνηση, μια μπουκιά τώρα,μια μπουκιά αργότερα.Δε μπορώ να πώ, ο δήμος έφερε στον καθένα μας μια σακούλα με σαντουιτσάκια,χυμούς,νερά,και φυσικά καφέδες.Απο τους 530 περίπου της λίστας, έδωσαν το παρών οι 440.Ακριβώς.Ο τελευταίος κατέφθασε μόλις ανοίξαμε τις κάλπες(μα συγγνώμη,απ’τις 7.30 το πρωί τι έκανε πια??),και α,ου,δε γίνεται?δε μπορώ?,μας ρωτάει η αντιπρόσωπος τι να κάνουμε.Τον «λυπηθήκαμε» και τον αφήσαμε,για να στρογγυλέψει και το νούμερο.Και μετά απ’όλο αυτό…η πλήρης αδράνεια για τη γραμματέα.Αναλαμβάνουν όλοι οι άλλοι πλέον…και μακάρι να έκανα κάτι κι εγώ.Γιατί?Εκτός του ότι είχα κοιμηθεί μονάχα 2 ώρες,και ξεπατώθηκα όλη μέρα στη δουλειά που σημαίνει ότι «προσκυνούσα» πλέον,είχα να αντιμέτωπίσω και το να μη κάνω τίποτα έως τις 23.00 που τελειώσαμε.Όλοι οι άλλοι συμμετείχαν.Η αντιπρόσωπος διάβαζε τα ψηφοδέλτια.Η εφορευτική έγραφε τα βιβλία.Οι αντιπρόσωποι σημείωναν τις ψήφους για λόγου τους.Κι εγώ άκουγα ονόματα,αριθμούς,ονόματα,αριθμούς… Ευχάριστο διάλειμμα τα άκυρα.Κάποιος ζωγράφισε το χέρι του(τώρα ήταν δεν ήταν μούντζα, δεν ήταν πολύ ευκρινές).Κάποιος έγραψε «ΖΗΤΩ ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ».Ένας άλλος,σε ψηφοδέλτιο της κυβέρνησης, «ΑΛΛΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΛΟΥΦΛΗΔΕΣ». Άλλος «ΠΑΟΚΑΡΑ Σ’ΑΓΑΠΩ».Άλλος «ΜΑΥΡΟ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟ»,κι άλλος έσκιζε ένα λευκό στα τέσσερα. Ό,τι να’ναι!Παράλληλα μας παίρναν τηλέφωνο δικοί μας και μας έλεγαν για τα αποτελέσματα εκεί έξω.Τελειώσαμε πιο μπροστά από τα περισσότερα λοιπά τμήματα, φύγαν οι άλλοι,και εγώ και η αντιπρόσωπος κατηφορίσαμε προς τα δικαστήρια,μ’ένα τσουβάλι αγκαλιά με τα βιβλία και τα ψηφοδέλτια μέσα.Τόση κίνηση εκεί,δεν είχα ξαναδεί ούτε μεσημέρι.Απ’έξω σταματούσαν συνεχώς αμάξια και έφερναν από άλλα εκλογικά τμήματα τα…τσουβάλια.Απ’ολη τη Μακεδονία.Στις δικαστικές αίθουσες γινόταν χαμός,μιας και εκεί τα παραλάμβαναν και θα τα ξαναμετρούσαν(κι ένιωσα ευλογημένη που δε θα ξαναζούσα όλο εκείνο το μαρτύριο).Όμως στις 00.30,δε μπορούσαν να ξεκινήσουν ακόμη, γιατί περίμεναν τα της Έδεσσας.Βλέπετε, κάποιος τους είπε εκεί πως θα τα παρέδιδαν το πρωί,κι έτσι έπρεπε να πάρουν έναν έναν όλους τους αντιπροσώπους και ξεκίνησαν άρον άρον εκείνη την ώρα.(Απλά για την ιστορία,αυτοί οι άνθρωποι στα δικαστήρια πήγαν σπιτάκια τους 4.30 το βράδυ,και μετά ξανά στη δουλειά κανονικά.).Εγώ ήμουν σπίτι μου 1παρά,ίσα ίσα για να δω τις πρώτες δηλώσεις.Σαν έμπειρία,ανεπανάληπτη,αλλά δε θα το ξαναέκανα.Στο τέλος της ημέρας δεν ένιωθα καλά απ'το όλο άγχος που τράβηξα(αν και δε το συνηδητοποίούσα τότε).
Αυτά.Όσο για τα κόμματα…προσωπικά δε πιστεύω κανέναν.Έχουν δίκιο, όλοι είναι «θα,θα,θα»,ΟΛΟΙ όμως.Το ερώτημα δεν είναι ποιος είναι ο άξιος, αλλά ποιός είναι πιο ά
ξιος απ’τον άλλο,ποιός είναι προτιμότερος.Έτσι θα’πρεπε να’ναι??Μιας και δε ψήφιζα, μου δωσα παράταση να ενημερωθώ για τα προγράμματά τους 4 ακόμα χρόνια.Αν τίποτα δε με καλύπτει,απλά δε θα ψηφίσω.Και πλέον,δεν υπάρχει η διαμαρτυρία του «λευκού»,μιας και περνιέται για άκυρο.Κι ο κόσμος συνεχίζει να φανατίζεται, κατά τη γνώμη μου για το τίποτα.Πότε θα ξυπνήσουν όλοι αυτοί και θα δουν ότι είναι υποχείρια?? «Και να κάνουν τι?» Έλα ντε.Δε περιμένω σε καμιά περίπτωση να φτιάξουν όλα μέσα σε 10 μέρες.Αλλά σε 8 χρόνια?Αναγνωρίζω ότι έχουν γίνει κάποια πράγματα.Γνωρίζω επίσης πως καμιά κυβέρνηση,όπως και κανένας άνθρωπος άλλωστε(όπως είναι οι πολιτικοί),δεν είναι «άσφαλτοι»(να σου και το λογοπαίγνιο).Η ιστορία μας το’χει διδάξει καλά.Όπως επίσης,οι κυβερνήσεις πολλές φορές θέλουν να κάνουν πράγματα, μα δεν έχουν τα μέσα.
Θέλω πολύ να πιστέψω πως αυτές τις θέσεις τις καταλαμβάνουν αξιόπιστοι άνθρωποι, και πως έχουν the best interests at heart. Αν εξαιρέσεις όμως μερικές (ελάχιστες)φυσιογνωμίες που σέβομαι αφάνταστα, έχω πολλές φορές την εντύπωση πως όταν μιλάνε μερικοί,με κοροϊδεύουν κατάμουτρα….Σε τέσσερα χρόνια λοιπόν από τώρα,ελπίζω να ξέρω καλύτερα,χωρίς να επηρεαστώ από οικογενειακές προτιμήσεις,όπως συμβαίνει πολύ συχνά(και είναι άλλωστε φυσικό να συμβαίνει).
p.s:οι εκλογές τελείωσαν,στα κανάλια όμως,αν και σταμάτησαν οι πολιτικές διαφημίσεις, τα πολιτικά ζουν και βασιλεύουν.Άλλωστε, η Ελλάδα είναι απ’τις λίγες χώρες που στις ειδήσεις,360 μέρες το χρόνο,κύριο θέμα είναι τα πολιτικά και ο κάθε υπουργός,υφυπουργός,βουλευτής, πρώην κάτι απ’αυτά τα τρία,υποψήφιος κλπ κλπ, και μετά οι πραγματικές ειδήσεις….

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

The drownind man...(people αν προτιμάτε) kαι οι Πανελλήνιες

Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πράγματα στην Ελλάδα είναι οι Πανελλήνιες. Υπάρχει μια λογική στο όλο σύστημα, αλλά…Υπάρχει ένα τεράστιο αλλά. Εγώ υπήρξα της θεωρητικής κατεύθυνσης, όπου η παπαγαλία είναι το παν. Πρέπει να μάθεις απ’ έξω την Ιστορία, τις μεταφράσεις, τα ερμηνευτικά. Αν δε τα καταλαβαίνεις μερικές φορές, δεν πολυέχει σημασία. Το σημαντικό είναι να τα μάθεις απ’έξω, αν και το να τα καταλάβεις, όπως και να το κάνουμε, θα ήταν καλό και χρήσιμο για τον καθένα. Ίσως φαίνεται η πιο εύκολη κατεύθυνση (δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιος μου είπε «ε, σιγά μωρέ, απ’ έξω να μάθεις όλα τα βιβλία κι έχεις στη τσέπη τουλάχιστον ένα 18»). Στη πραγματικότητα, η θεωρητική «μπάζει» από παντού. Υπάρχει το άγνωστο (αρχαίο) κείμενο, στο οποίο η μετάφραση θα βγει στο κάθε παιδί διαφορετικά, και δε ξέρεις οι βαθμολογητές πώς θα το διορθώσουν. Υπάρχει το γνωστό, όπου η μετάφραση, το λογικό είναι να υπάρχει μία, αυτή του υπουργείου. Κάτι τέτοιο όμως δε συμβαίνει. Μετάφραση βοηθήματος (ναι, διαφορετικού) από καθηγητές σχολείων και φροντιστηρίων. Βέβαια σου λένε πως οι διορθωτές θα δεχτούν το διαφορετικό αν παραμένει σωστό, αλλά ο Θεός και η ψυχή τους. Εκεί υπολογίζεις να πιάσεις όλα τα μόρια. 12 στα 12? Έστω 11 στα 12. Στη Λογοτεχνία? Εκεί γίνεται ο χαμός. Ως γνωστόν, η λογοτεχνία μιλάει στον καθένα διαφορετικά. Ο ένας σχολιαστής θα πει κάτι στην ανάλυση ενός στίχου, και ο άλλος θα πει κάτι άλλο (καθόλου απίθανο να είναι και παρατραβηγμένο). Πολλές φορές υπάρχουν τόσες πολλές γνώμες για κάτι, όπως το τι συμβολίζει ένα πρόσωπο (με περισσότερες από 15 εκδοχές), οπότε η λογική που επικρατεί στο τέλος είναι «Εδώ οι αναλυτές δε συμφωνούν μεταξύ τους γι’ αυτό, θα βάλουμε τα παιδιά να το λύσουμε??». Και μ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται αυτομάτως αντι SOS το πιο SOS κείμενο της χρονιάς (Κι αυτό με τα SOS, τι γελοίο! Όλο το βιβλίο σε κάθε σελίδα στο τέλος έχει αυτή την ένδειξη, και γιατί να μη χρησιμοποιούμε την έκφραση MAYDAY αντί για SOS??). Οι αναλύσεις βέβαια προέρχονται από προσωπική έρευνα του κάθε καθηγητή, σε βιβλιοθήκες και τρέχα γύρευε…Στην Ιστορία η παπαγαλία σε όλο της το μεγαλείο, μόνο που υπάρχει και κάτι άλλο…οι πηγές… Τα Λατινικά οφείλω να παραδεχτώ είναι το πλέον ευκολότερο-να-γράψεις-καλό-βαθμό μάθημα, προϋποθέτει όμως συγκεκριμένο τρόπο διαβάσματος. Και η Έκθεση, κοινό μάθημα για όλους, αλλά μη κοροϊδευόμαστε… Α ναι, υπάρχει και το έκτο μάθημα επιλογής, σε περίπτωση που επιλέξεις Βιολογία, εκτός του ότι είναι άκρως ενδιαφέρον μάθημα και άκρως εύκολο να το διαβάσεις στο τέλος και να γράψεις πολύ καλά (για τη θεωρητική μιλάω πάντα, υπ’όψιν, που έχει εντρυφήσει στη παπαγαλία, σε περίπτωση που είσαι «πρακτικός» τύπος και το επιχειρήσεις, τα καλά αποτελέσματα δεν εγγυώμαι αν θα είναι το ίδιο εύκολα ).
Οπότε, όλη τη χρονιά γίνεσαι καλύτερος παπαγάλος κι από τον ίδιο τον παπαγάλο, ώσπου (Κυρίες και Κύριοι!!) έρχεται η στιγμή που όλοι περιμέναμε, της τελικής κρίσης ( αν το σκεφτείς, και κυριολεκτικά η αλήθεια είναι).
Ενώ οι άλλες κατευθύνσεις είναι πιο σταθερές, όπως και να το κάνουμε στις ασκήσεις μία λύση υπάρχει.(Αν και είδα και το κουφό σε γραπτό μαθηματικών νομίζω, να’χει τρίτο βαθμολογητή, που σημαίνει απόκλιση πάνω από 15 βαθμούς στις δύο βαθμολογίες!)
Προσωπικά, κατάφερα να γράψω πολύ καλά σε ό,τι έγραφα χάλια, και χάλια σε ό,τι έγραφα πάρα πολύ καλά όλη τη χρονιά, και σε μαθήματα, όπως η Λογοτεχνία, που λάτρευα από τη 1η Γυμνασίου. Αξιοθαύμαστο ε?!?Δε βαριέσαι θα πεις, τον στόχο σου τον πέτυχες. Μερικές φορές όμως τα τραύματα δεν επουλώνονται εύκολα. «Ο πόνος του ανθρώπου και των πραγμάτων» έγραφε ο Καρυωτάκης. Έγραψα πολύ χαμηλότερο βαθμό και από παιδιά που σιχαινόντουσαν το μάθημα, και αυτό δε θα αλλάξει ποτέ. Το ξεχνάς (?) και προχωράς…and it’s the only way of getting out of here(Kaiser chiefs- modern way). Απλά για την αναφορά, Ιστορία σου δίνουν εύκολα τη βάση, (αρκεί να ξέρεις είπαμε παπαγαλία όλο το βιβλίο, τα θέματα του πρώτου μέρους ήταν γελοία.), το πώς θα τη ξεπεράσεις στις πηγές είναι το πραγματικό κόλπο. Οι συγκυρίες παίζουν έναν απ’ τους πρωταγωνιστικούς ρόλους as well. Αρκετοί, είτε έλιωσαν στο διάβασμα όλη τη χρονιά είτε όχι, διάλεξαν να διαβάσουν επιλεκτικά (υπερβολικά ριψοκίνδυνη απόφαση κατά τη γνώμη μου, δε παίζουμε μ’αυτά τα πράγματα, ξέρεις τι είναι ακόμα ένας τέτοιος χρόνος???) και φυσικά, πολλοί χαντακώθηκαν, άλλοι όμως φαίνεται πως πιάσαν το πέπλο της Νύμφης…με λίγα λόγια, αν έχεις τύχη διάβαινε…
Θα ευχηθώ λοιπόν εκτός από καλή σχολική χρονιά ( δε μπορώ ν’αποφύγω το χαμόγελο στο πρόσωπό μου κάθε φορά που το λέω, τελείωσα το σχολείο!!-sorry-) και καλό κουράγιο και δύναμη στα παιδία που θα δώσουν (και θα ξαναδώσουν) Πανελλήνιες.! Βάλτε στόχο και κυνηγήστε τον, και το κυριότερο να φροντίζετε να τον θυμάστε μέσα στη χρονιά...Kαι φυσικά τις ευχές μας στον συνεργάτη τον Κρητικο!(κρίμα να μην είσαι θεωρητική, θα μάθαινες τόσα για τον συντοπίτη σου Βενιζέλο…)

Υ.Γ. Όποια κυβέρνηση και να βγει, ο τομέας παιδεία θέλει πολλήηη δουλειά…

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007

I'll describe the way I feel...

"...weeping wounds that never heal" είναι κανονικά, η συνέχεια του τραγουδιού των φίλτατων placebo,αλλά αυτή τη φορά δε μου ταιριάζει. Νιώθω...ευτυχισμένη!Μετά από μια άθλια,δύσκολη χρονιά, που μου στέρησαν κάθε τι που μ'έκανε χαρούμενη (όχι ταινίες, όχι μουσική, περιορισμένες βόλτες-γιατί έπρεπε να κάτσω να διαβάσω για διαγωνίσματα-) και που απομύζησαν κάθε ίχνος ευτυχίας και χαράς που υπήρχε μέσα μου (sorry Nίκο που σε τρομοκρατώ!!!),ήρθε η στιγμή που ξαφνικά....τελείωσε.
Υπάρχει ένα τραγούδι των ΜUSE, που μ'εκφράζει απόλυτα (και να'ταν το μόνο...). Λέγεται ''feeling good"

Birds flying high you know how I feel
Sun in the sky you know how I feel
Reeds driftin' on by you know how I feel
It's a new dawn
It's a new day
It's a new life
For me
And I'm feeling good
Fish in the sea you know how I feel
River running free you know how I feel
Blossom in the tree you know how I feel
It's a new dawn
It's a new day
It's a new life
For me
And I'm feeling good
Dragonfly out in the sun
You know what I mean, don't you know
Butterflies all havin' fun you know what I mean
Sleep in peace when day is done
And this old world is a new world
And a bold world
For me
Stars when you shine you know how I feel
Scent of the pine you know how I feel
Yeah freedom is mine
And you know how I feel
It's a new dawn
It's a new day
It's a new life
For me
And I'm feeling good...
Ακριβώς έτσι!Ο κόσμος γύρω μου είναι πανέμορφος!(ό,τι έχει απομείνει απο τη μόλυνση και τις πυρκαγιές,δε θα τ'αναλύσω σήμερα)Έχω ακούσει περισσότερα cd απο κάθε άλλο καλοκαίρι, βλέπω ξανά ταινίες μετά τα μεσάνυχτα (πώς τη λάτρευα αυτή μου τη συνήθεια!), βγαίνω με τις παρέες μου που περνάμε πλέον ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ τέλεια (δε ξέρω πως επιτεύχθηκε αυτό,αλλά είναι γεγονός), πέρασα στη σχολή που ήθελα, ξάπλες όλη μέρα(God,I missed that!).Βρέθηκα με τη κολλητή μου μετά απο 3 ολόκληρα χρόνια για διακοπές, για να συνηδητοποιήσω οτι οι φιλίες, αν είναι δυνατές, και να το θέλουν και οι δύο, κρατάνε...
Τελικά έχει δίκιο ο Bono
"..after the flood all the colours came out_it's a beautiful day"

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2007

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΟΥ ‘ΡΧΕΤΕ ΑΝΑΓΟΥΛΑ;

ΤΕΛΟΣ ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ! ΑΣ ΑΡΧΙΣΕΙ ΤΟ (ΠΡΟ)ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ!

Τι μικροί; Σε ηλικία; εισόδημα(πως λέμε μικρομεσαίοι;), όργανο(κλαρινοτρομπέτα);

ΙΔΟΥ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΩΝ ΜΜΕ!


Όχι, έχει πάει να δει το Harry Potter… Καθίστε (ξέρετε που) να την περιμένετε!


ΜΙΑ ΓΕΡΗ ΔΟΣΗ ΡΕΦΟΡΜΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ!



ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ:

Ε ναι δεν τα χουμε πει; Μαζεύουμε όλο το κεφάλαιο εμείς για να μην το έχουν οι καπιταλιστές! ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ!


ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΡΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!


All rights ρεζερβέ!