Σάββατο 26 Απριλίου 2008

Mουσικά κολλήματα...

Κολλήματα περίπτωση Νο1:Σίγουρα έχεις βρεθεί στη θέση μου, να σου κολλάει ένα τραγούδι τόσο έντονα, που αν είσαι έξω να κάνεις αμάν να πας στο σπίτι σου να βάλεις να το ακούσεις. Το κακό είναι όταν δεν ξέρεις ποιός το λέει, ή ξέρεις ποιος το λέει αλλά δε ξέρεις τίτλο. Το καλό είναι οτι υπάρχει το Internet, το you tube και οι μηχανές αναζήτησης. Αν θυμάσαι έστω μία φράση απ'το τραγούδι, μετά υπάρχουν πάρα πολλές πιθανότητες να βγάλεις άκρη. (Γιατί το να κάτσεις και να ψάχνεις ένα ένα όλα τα τραγούδια του συγκεκριμένου καλλιτέχνη, να δεις ποιοι στίχοι κολλάνε περισσότερο, ασ'τα να πάνε.)Η ανακούφιση όμως όταν το βρίσκεις, εεεε??!!!!??
Κολλήματα περίπτωση Νο2: Δε ξέρω αν υπάρχουν άνθρωποι που θυμούνται περιόδους της ζωής τους ανάλογα με το ποιό cd άκουγαν, αλλά εγώ σίγουρα το κάνω. Aπο τότε που άρχισα τουλάχιστον να παίρνω cd.Πχ περίοδος u2(το ένα μετά το άλλο τα cd τους)μια περίοδος προσαρμογής σε καινούριο περιβάλλον, περίοδος Kasabian καλοκαίρι μετά απο Πανελλήνιες σε ρυθμούς που μου φάνηκε οτι έδεναν απίστευτα με περίοδο ξενοιασίας καλοκαιριού, περίοδος Depeche Mode -αυτές ήταν αρκετές,μία πριν και μετά τη συναυλία τους 1-8-2006, λίγο χειμώνας 2007, και τρελή πόρωση απο Νοέμβρη και μετά σχεδόν ως Μάρτιο. Όχι πως αυτό σημαίνει πως όλους αυτούς τους μήνες δε κόλλησα και με άλλα cd,όπως το The Bends-Radiohead. Άργησα να το ανακαλύψω θα μου πείς, κάλιο αργά παρά ποτέ θα σου πώ.
Κολλήματα περίπτωση Νο3: Όταν σου κολλάνε τραγούδια επειδή τα'χεις συνδέσει με συγκεκριμένα άτομα. Θες να τ' ακούς γιατί και μόνο η ακοή τους κάνουν πιο γλυκιά και πιο έντονη τη θύμιση των προσώπων αυτών, έχεις τη ψευδαίσθηση πως νιώθεις πιο κοντά τους εκείνη τη στιγμή, και σου θυμίζουν στιγμές που τα ακούγατε μαζί ή τα σιγανοτραγουδούσε το άτομο αυτό. Πχ,τυχαίνει, ορισμένα πρωινά που ξυπνάω,και ο καιρός και το κλίμα μου θυμίζουν έντονα κάτι παρόμοια πρωινά που συναντούσα στο δρόμο ή στην αίθουσα μια φίλη μου απ'το σχολείο, και για το υπόλοιπο της ημέρας μπορεί να τραγουδάω ένα τραγούδι που τραγουδούσαμε μαζί ή της άρεζε πολύ. Ή απλά τραγούδια που συνδέεις με κάποια άτομα, επειδή εκφράζουν το πώς νιώθεις απέναντί τους, ή που απλά ξέρεις, πως παρόλο που δε το ξέρουν,αν το άκουγαν θα τους άρεζε.
Κολλήματα περίπτωση Νο4: Όταν σου γίνεται πλύση εγκεφάλου με ένα τραγούδι, όχι απαραίτητα απ'τα media.Μπορεί ένα άτομο της παρέας σου που περνάς περισσότερη απ'τη μισή μέρα μαζί του σχεδόν κάθε μέρα να έχει έναν ήχο συγκεκριμένο στο κινητό απο ένα τραγούδι που δε τρελαίνεσαι ν' ακούς, και μετά απο τόσες φορές που τ'άκουσες σου κολλάει. Αυτή είναι η χειρότερη περίπτωση.
Κολλήματα περίπτωση Νο5: Όταν σου κολλάει τραγούδι χωρίς ιδιαίτερο λόγο. i)Mπορεί να έγινε μια συζήτηση, και πάνω σ' αυτήν να αναφέρθηκε μία λέξη ή μία χαρακτηριστική φράση ενός τραγουδιού που το αναφέρατε εντελώς τελείως για χαβαλέ, ε και να σου κολλήσει μετά!Να παρακαλάς τους άλλους "πες κανα άλλο τραγούδι μπας και ξεκολλήσω!".
ii) Να ξυπνάς και ενώ ετοιμάζεσαι να σου κολλάει ένα τραγούδι, λες και τ' άκουγες στον ύπνο σου βρε παιδί μου! Χαρακτηριστικό που μου χει τύχει, είναι να χω σηκωθεί αρκετά πρωί, να πλένομαι και να έχω τον σκοπό στο κεφάλι μου "η ζωή/η ζωή εδώ τελειώνει/σβήνει το καντήλι μου.." κλπ κλπ. ΈΛΕΟΣ τραγούδι για πρωινιάτικα!!!
iii)να σου κολλάει ένα τραγούδι όταν ξυπνάς, επειδή το βράδυ είδες στον ύπνο σου πως τ' άκουγες.Μου συνέβη σήμερα, όσο περίεργο και ν' ακούγεται, ονειρεύτηκα πως άκουγα ''who's gonna ride your wild horses?-u2". Είναι εντελώς κουφό, γιατί δε μπορείς να πεις οτι το άκουσα ή το σκεφτόμουν την προηγούμενη μέρα...Τί να πω!Και
Κολλήματα περίπτωση Νο6: Δεν έχω συναντήσει ακόμα άτομο που να μου χει πει οτι του συμβαίνει κι αυτουνού, το εξής που συμβαίνει σε μένα. Έχω διαπιστώσει πως μου κολλάνε τραγούδια ώρες ώρες που εκφράζουν τη ψυχολογία μου, ακόμα και αν εγώ δεν την έχω προσδιορίσει πλήρως εκείνη τη στιγμή. Όπως και το άλλο κουφό, να μου κολλάνε τραγούδια που δε ξέρω τα λόγια, και όταν τα ψάχνω κάποια στιγμή να συνειδητοποιώ έκπληκτη πως εξέφραζαν λίγο πολύ τη διάθεσή μου εκείνη τη στιγμή. Θα μου πεις, λίγο πολύ μπορεί να προ'ι'δεάζεσαι απο τη μουσική, αλλά μπορεί να χει εύθυμη μουσική ένα τραγούδι ενώ να μην έχει τόσο αισιόδοξους στίχους, ή και το αντίθετο (αν και πιο σπάνια)
ps. καλό μήνα guys! και καλή επιτυχία στα παιδιά των πανελληνίων, στα φιλαράκια μου που ξαναδίνουν, και στον ιδρυτή του Blog μας, Νίκο "Παρταλάκη"΄:-p

Δευτέρα 21 Απριλίου 2008

9ο Φεστιβαλ Γαλλοφωνου Κινηματογράφου

Το τιμήσαμε και μας άρεσε!Και οι ταινίες που είδαμε, αλλά και η όλη διαδικασία, όπου βλέπαμε δύο ταινίες σερί. Το γαμώτο σ'όλη τη διάρκειά του ήταν ου χρέωναν ακόμα και εμάς της σχολής 5 ευρώ όσο τους υπόλοιπους, ενώ και πέρσυ ακόμα ήταν 3 ευρώ.Τέλος πάντωννν.
Κυριακή 13 Απριλίου.
-Κομμένη στα δύο/La fille coupée en deux.
"Μια νεαρή γυναίκα που θέλει να πετύχει στη ζωή και με την ακτινοβολία της γοητεύει όσους βρίσκονται γύρω της ερωτεύεται έναν πασίγνωστο και διεστραμμένο συγγραφέα ενώ παντρεύεται έναν νεαρό ανισόρροπο εκατομμυριούχο". Η αλήθεια είναι πως δεν είναι τόσο διεστραμμένο έργο όσο ακούγεται. Αλλά οι χαρακτήρες είναι πολύ καμμένοι.Υπ'όψιν ο ανισόρροπος μισούσε αφάνταστα τον διεστραμμένο lol.
ταινία του 2007,του Claude Chabrol.
-Ώρα μηδέν/L’Heure zéro.
"Τι παράξενη ιδέα ήταν αυτή που είχε ο Guillaume Neuville, να συγκεντρώσει για το τελευταίο κομμάτι των καλοκαιρινών διακοπών στο Pointe aux Mouettes, στο σπίτι της πλούσιας θείας του, της Camilla Tressilian, την Aude, που ήταν η πρώην σύζυγός του, καθώς και αυτή που την αντικατέστησε στον ίδιο τίτλο, την εκρηκτική Caroline, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση πως θέλει να γίνουν φίλες οι δυο γυναίκες... Αυτή η περίεργη οικογενειακή συνάθροιση μετατρέπεται σε τραγωδία όταν μια ωραία πρωία η κυρία Tressilian βρίσκεται δολοφονημένη πάνω στο κρεβάτι της, με το κεφάλι κομματιασμένο... ". Πολύ καλή ταινία για να κάνεις χαβαλέ με τη παρέα, είχε ορισμένες σκηνές και ατάκες που ζωγράφιζαν.Είναι βασικά βασισμένη η ταινία σε βιβλίο της Agatha Christie, οπότε μπορείτε να φανταστείτε το μπέρδεμα που δημιουργειται. Σ'αυτήν την υπόθεση εμπλέκονται πια καμιά δεκαριά άτομα που φιλοξενούνταν εκεί. Η νυν του τύπου υστερικιά και αλλοπρόσαλη,οτι να ναι! Η κορυφαία ατάκα όλης της ταινίας, ο τρόπος που πρόφερε η νυν το όνομα της πρώην, ελληνιστί "Οοοοοντντντ." Γενικά υπήρχαν καμμένοι χαρακτήρες, και η ταινία άφησε αρκετά ερωτηματικά αναπάντητα σχετικά με το τι κρύβαν οι άλλοι χαρακτήρες.
ταινία του 2007, του Pascal Thomas
Δευτέρα 14 Απρίλη.
-H ζωή των νεκρών / La Vie des morts
"Η συγκέντρωση μιας ολόκληρης οικογένειας σε μια μικρή πόλη της επαρχίας έπειτα από την απόπειρα αυτοκτονίας ενός μέλους της. Οδυνηρό και συγκινητικό, ένα αριστούργημα πάνω στην ανάμνηση, την οικογένεια και τον θάνατο. Μια κλασική ταινία του γαλλικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ’90, η οποία αποτελεί και το πρώτο βήμα από ένα εξαιρετικό και γεμάτο λεπτότητα έργο." Στην ουσία μαζεύεται όλο το σόι.Δεν είναι τόσο μακάβρια όσο ακούγεται.Υπάρχει μια πληθώρα χαρακτήρων, και δείχνει πως αντιδρά ο καθένας στο περιστατικό. Πχ η μάνα του παιδιού, τις ενοχές που έχει, και που δηλώνει πως θα πρέπε να βρουν τον ένοχο,και πως σ'αυτή τη περίπτωση ο μόνος ένοχος είναι η ίδια. Οι οικογένειες παρά τα γεγονότα δε παύουν να χουν τη "δική τους μικρή ζωή",ή οι καμιά 10αριά νέοι,οι οποίοι παρά την αγωνία που τους διακατέχει για το αν θα τα καταφέρει το παιδί,και θα καπνίσουν,και θα πουν το αστειάκι τους,και θα παίξουν και ποδόσφαιρο.Ρεαλιστικότατη βρίσκω αυτήν την απόδοση, και μ'άρεσε πολύ γι'αυτόν ακριβώς το λόγο.
ταινία του 1991,του Arnaud Desplechin
-Ο τελευταίος τρελός / Le Dernier des fous
"Έχει φτάσει το καλοκαίρι και το ξεκίνημα των διακοπών για τον εντεκάχρονο Martin, που ζει στο αγρόκτημα των γονιών του και παρατηρεί, πελαγωμένος, τη διάσπαση της οικογένειάς του: η μητέρα του ζει απομονωμένη μέσα στο δωμάτιό της, ο μεγαλύτερός του αδελφός, που ο Martin τον λατρεύει, πνίγεται μέσα στο αλκοόλ, και ο πατέρας του, πάνω στον οποίο η γιαγιά ασκεί μεγάλη επιρροή, παρακολουθεί ως ανήμπορος θεατής την οικογενειακή κατάπτωση… Και, παρ’ όλο που ο γάτος του, ο Mistigri, και η Malika, η υπηρέτριά τους από το Μαρόκο, του προσφέρουν λίγη ανακούφιση, ο Martin είναι αποφασισμένος να βάλει τέρμα σε αυτό το μπέρδεμα."Μεταξύ μας,ο αδερφός του είναι gay,η μάνα του τον μισεί για κάποιο λόγο άγνωστο,και ο πατέρας του τον έχει γραμμένο. Καμμένοι οι Γάλλοι ΚΑΙ σ'αυτή τη ταινία, ώσπου στο τέλος το παιδάκι,φαντάζεστε τι τέρμα βάζει...(τους καθαρίζει όλους)
ταινία του 2006, του Laurent Achard
Τετάρτη 16 Απρίλη
-Μιλώντας με τον κηπουρό μου / Dialogue avec mon jardinier
"Ένας πενηντάχρονος παριζιάνος ζωγράφος, που έχει αποκτήσει κάποια φήμη από τα έργα του, πηγαίνει κάπου στην καρδιά της γαλλικής επαρχίας, τώρα που έγινε δικό του το σπίτι στο οποίο πέρασε τα νεανικά του χρόνια. Γύρω από την κατοικία απλώνεται μια αρκετά μεγάλη έκταση γης, όμως αυτός δεν θα βρει ούτε την έφεση ούτε το ταλέντο να τη συντηρήσει. Έτσι βάζει μια τοπική αγγελία για να βρει κάποιον που να μπορεί να ασχοληθεί με αυτά. Ο πρώτος υποψήφιος (που θα κριθεί και ως ο κατάλληλος) είναι ένας παλαιός συμμαθητής του από το δημοτικό, με τον οποίον είχαν χαθεί και ξαναβρέθηκαν έτσι σαν από θαύμα. Αυτός λοιπόν θα είναι ο κηπουρός. Καθώς περνούν οι μέρες και τον συναναστρέφεται, ο ζωγράφος ανακαλύπτει με ιμπρεσιονιστικές πινελιές έναν άνθρωπο που πρώτα του προκαλεί την περιέργεια και κατόπιν τον μαγεύει με την ειλικρίνεια και την απλότητα του βλέμματός του απέναντι στον κόσμο… "ΤΗΕ BEST OF ALL!πάρα πολύ ωραία ταινία, είχε πολύ γέλιο,την καταευχαριστήθηκα!Εξυπνα σχόλια δοσμένα με χιούμορ, πολύ καλές ερμηνείες (όντως),και παρατήρηση:η μόνη ταινία όπου οι Γάλλοι δεν ήταν καμμένοι!(μα τι δυσφήμιση βρε παιδί μου τον εαυτό τους...)
Γενική παρατήρηση, υπήρχε κοινό σημείο στις ταινίες η παιδική ηλικία, δηλαδή αυτή έπαιζε ουσιαστικό ρόλο στις μετέπειτα ζωές ορισμένων χαρακτήρων,πχ στις 2 πρώτες κάποιο "ατύχημα".Δε λέω περισσότερα, ψάξτε το,αξίζει
ps.Το μεγαλύτερο γαμώτο ήταν που ενώ έμπαινα μέσα στην αίθουσα για τη τελευταία ταινία, βρίσκω μια κοπέλα απ'τη σχολή μου και μου λέει πως τελικά το 3ευρω για μας ισχύει,και πως αυτή απλά το δήλωνε, έδειξε πάσο και της κόβανε 3ευρώ εισιτήριο...

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Πράγματα που δε "βλέπουμε"...

Πόσο περίεργο είναι...Νομίζουμε οτι γνωρίζουμε την πόλη μας, έστω ορισμένες περιοχές τόσο καλά, και κάνουμε τόσο λάθος. Αρκεί να περάσουμε τη νύχτα για να δούμε μια τελείως διαφορετική όψη της. Τί εννοώ?
Στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, και ενώ αρχίζει ο κεντρικός κεντρικότατος δρόμος της Τσιμισκή, υπάρχει ένα μικρό παρκάκι, με πρασινάδα, σαν πλατεία, ακριβώς απέναντι απο το κτίριο της Χ.Α.Ν.Θ. Είναι σημείο με πολύ κίνηση, γιατί περνάνε απο μπροστά τουλάχιστον 7 λεωφορεία, χώρια που λίγο πιο πέρα αρχίζουν καφετέριες και λοιπά. Μερικές φορές με βολεύει να κατεβαίνω εκεί παίρνοντας ένα απ'τα πολλά λεωφορεία που πηγαίνουν εκεί(αντί να σπαταλώ την ώρα μου περιμένοντας το 8αρι)και μετά να διασχίζω το παρκάκι και να ανηφορίζω προς τη σχολή μου.Όλα καλά κι ωραία κάθε φορά, δέντρα, πουλάκια, παγκάκια για να κάθεσαι, κανένα σκυλάκι κι αρκετά άτομα μαζί μου που το διασχίζουν. Μια απο τις προηγούμενες φορές όμως αρκούσε για να με "σοκάρει". Ένα βράδυ κατηφόριζα απο μια καφετέρια πιο πάνω, προς παραλιακή,για να βρώ λεωφορείο προκειμένου να γυρίσω σπίτι μου. Ήταν και σε περίοδο που φυσούσε Βαρδάρης, και αν και είχε φτιάξει ο καιρός, έκανε πολύ κρύο. Μπαίνοντας στο παρκάκι συνειδητοποιώ έκπληκτη πώς σε κάθε ένα απ'τα παγκάκια υπήρχαν ξαπλωμένες μορφές, εντελώς σκεπασμένες, έτσι ώστε σου ήταν αδύνατον να δεις κάποιο μέλος του σώματός τους. Με τέτοιο κρύο, εγώ μόλις 2 λεπτά έξω, ήθελα να διακτινιστώ σπίτι μου και να κουκουλωθώ το βράδυ με 3 χοντρές κουβέρτες. Και αυτοί οι άνθρωποι, δεν είχαν καν σπίτι. Ούτε ένα κρεβάτι, ούτε κάτι, οτιδήποτε να τους ζεσταίνει. Τι θα έκαναν και όταν έβρεχε, πόσο μάλλον αν χιόνιζε?? Αυτοί οι άνθρωποι, χώρια απ'το γεγονός του οτι δεν έχουν τίποτα να φάνε, μπορούν να πεθάνουν απλά απ'το κρύο. Κι εγώ καθόμουν μέχρι εκείνη την ώρα και προβληματιζόμουν για θέματα βλακείες μπροστά σ' αυτά...Μερικές φορές πόσο αχάριστοι μπορούμε να γίνουμε, ακόμα και εν αγνοία μας. Καμιά φορά πλέον που περνάω τα πρωινά, βλέπω σε κανένα απ' αυτά τα παγκάκια,στην άκρη, ένα μικρό ορθογώνιο χαρτόνι, που μάλλον θα χρησιμεύει τα βράδια για μαξιλάρι σε μερικούς ανθρώπους...