Επαιτεία...

Πόσες φορές έχει τύχει στον καθένα μας? Τους βλέπουμε στο δρόμο, στα πεζοδρόμια, έξω απο τις εκκλησίες, στα λεωφορεία, μέσα στα μαγαζιά που κάθεσαι, ένα χέρι με ανοιχτή τη παλάμη σου ζητάει λεφτά. Ο καθένας τους έχει το δικό του λόγο. Άντρες, γυναίκες, παιδιά, μεγάλης ηλικίας, μικρής ηλικίας, αρτιμελής ή όχι. Για ένα λουλούδι, για ένα χαρτομάντιλο, για να σου πλύνουν το αμάξι, για να μπορέσουν να βρουν θεραπεία για κάτι, γιατί έχουν κι ένα παιδί, ή απλά για την ευχή τους... Και κάθε φορά δε ξέρεις τι να κάνεις... Απ' όσο ακούς, πολλοί επίτηδες ντύνονται έτσι και χουν κάνει περιουσίες απ' αυτό... Πολλά απ' αυτά είναι ψέμματα, το ξέρεις γιατί όταν ήσουν πολύ μικρός και σε συγκίνησε η ιστορία ενός ατόμου η μαμά σου σου είπε πως δεν είναι αλήθεια, και όντως την επόμενη μέρα άκουσες διαφορετική δικαιολογία για να δώσεις λεφτά και έμεινες... Έχεις ακούσει πως πολλοί κόβουν μέλη τους επίτηδες... Έχεις ακούσει για τα παιδάκια που αν δεν πάνε λεφτά θα φάνε ξύλο... Κι όμως αν τους δώσεις ενθαρύνεις να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση... Κι όμως κάθε φορά πιάνεται η ψυχή σου... Τελίκα τι πρέπει να κάνουμε? Γιατί οκ, να μην το ενθαρύνουμε, αλλά νιώθω πως μέσα μας γινόμαστε απάνθρωποι απ' αυτό... Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα... Κι αν τα έχουν όντως ανάγκη τα λεφτά? Κι αν σου λένε ψέμματα?
Αν μπορούσε κάποιος να με βγάλει απ' αυτήν την απορία και απ' αυτή τη διχόνοια...