Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Απόσπασμα...


" Πήχτωσε το βράδυ. Λιγόστεψε και ο αχός απ' τα κυπαρίσσια. Ανάψανε και οι λαμπάδες τ' ουρανού. Όλα ήταν γάλα... γάλα... λουλάκι... και σπίθες. Το ποτάμι μουρμούριζε μες στον ύπνο του κρυφά παραμιλητά. Το παιδί εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε... ολόκληρο το βράδυ. Έγραψε το πιο πικρό, το πιο μεγάλο του παραμύθι... αυτό που θα ιστορήσει στο άλλο του βιβλίο, το κατοπινό.
Την αυγή ξεκίνησε. Ήταν... παρηγορημένο. Είχε καταφέρει όλη τη νύχτα να μετρήσει τ' άστρα... Να τα μετρήσει όλα... σιγά σιγά... ένα ένα... Όλα...
Και τα βρήκε σωστά. "

Ένα παιδί μετράει τ' άστρα, Μενέλαος Λουντέμης


ps. Για ένα βιβλίο που διάβασα πολύ παλιά, και που το είχα σαμποτάρει απο τη πρώτη φράση του, "Ο αέρας φύσαγε σα γύφτος....", για να το λατρέψω στη συνέχεια και να το διαβάσω απανωτά τρεις φορές.
ps2. Για να ανακαλύψω αμέσως μετά αφού ανεβάσω το ποστ πως το συγκεκριμένο απόσπασμα χρησιμοποιήθηκε και ως περίληψη του βιβλίου στο οπισθόφιλο (άκου να δεις!)

Δεν υπάρχουν σχόλια: