Πέμπτη 28 Ιουνίου 2007

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΣΙΜΠΙΔΑΚΙΑ….

Καλοκαιράκι και οι κνητες, όπως και κάθε παράταξη βέβαια, ετοιμάζουν εκδηλώσεις… Όλοι τους αποφεύγουμε όπως ο Δημητράκης της κυρα Ελπίδας ο γιος ,που κάνει απεξάρτηση, το λιβάνι.. ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ.. Έλα όμως που αυτοί είναι και λίγο (κουτο)πονηροί… Τη στήνουν που λες όπου υπάρχει πολύς κόσμος και την πέφτουν στους πάντες… «Εισιτήρια για το φεστιβάλ;» Πάλι καλά που δε λένε για το πανηγύρι.. Ιδρωμένοι, ακόμα και κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού σταματάνε γριούλες, ανάπηρους, νήπια και όποιον άλλο βρεθεί στο διάβα τους.. Να σας διηγηθώ το short story μου…

Είμαι σε ένα δρόμο, δε χρειάζεται να ξέρετε και το που(ακολουθώ τα χνάρια του Πόε που μένει αποστασιοποιημένος από χώρο και χρόνο οπότε δε θα σας πω ότι ήταν και βραδάκι) και περπατώ.. Περπατώ περπατώ μες το δρόμο(άντε να σας πω ότι είναι πολυσύχναστος εμπορικός δρόμος) όταν οι κνητες δεν είναι εδώ… ΚΝΗΤΗ ΚΝΗΤΗ είσαι εδώ;(«Παίρνω τα εισιτήρια και σε προσκαλώ») Ξαφνικά μου την πέφτει μια και μου λέει: «εισιτήρια για το φεστιβάλ της κνε;»… Τη γράφω(δε θα δώσω λεπτομέρειες γιατί δεν το θεωρώ και τόσο ενδιαφέρον) και συνεχίζω… Πιο κάτω με σταματάει μια άλλη και μου λέει την ίδια ατάκα… Οπότε βγάζω από την τσέπη μου μια προκήρυξη με το αλφάδι στην κάτω μεριά της το κολλάω στη μούρη και της λέω με βαρύ ύφος: «εσύ θες αυτό;».. Για να μην πολυλογώ, άλλαξε πεντακόσια εξήντα εφτά χρώματα και καθώς απομακρυνόμουν με κοιτούσε με το στόμα ανοιχτό…Αναρωτιέμαι γιατί δε φώναξε την αστυνομία να με μπουζουριασει ή τον τυπά κνήτη να με πλακώσει μιας και τα δυο τα έχουν ψωμοτύρι…. Φαίνεται κάτι ο ήλιος, κάτι η πτώση της Σ.Ε και κάτι τα γένια του Μαρξ τους κάνανε αδρανείς και στο σώμα και στην ρουφιανιά…

Και που στε.. Επειδή σας λυπάμαι να σας δώσω μια συμβουλή: Φοράτε καπέλο όταν έχει πολύ ήλιο και τις προσκλήσεις απλώστε τις σε κασελάκια όπως αυτοί που πούλαγαν τσιμπιδάκια στις παλιές ελληνικές ταινίες.. Μην πάθετε και τίποτα δουλεύοντας για να στέλνει η Παπαρήγα(και η κάθε Παπαρήγα) τα παιδία της σε ιδιωτικό.. Σε μια χώρα πάντα χρειάζονται οι κουβάδες!

Υγ: το πώς βρέθηκε η προκήρυξη στην τσέπη μου είναι άλλη μεγάλη ιστορία…Είχα και κάτι μεγαλύτερα φυλλάδια αλλά δεν τα έβρισκα.. Τεσπα… Τα λέμε σε άλλο επεισόδιο..

Δεν υπάρχουν σχόλια: