Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

Make a wish και θα βγει...

Mια επίσκεψη, έστω και σύντομη, είναι αρκετή για να σου φτιάξει τη μέρα, γενικά τη διάθεση. Τα σχέδια ήταν διαφορετικά, αλλά τα απρόβλεπτα και τα απρογραμμάτιστα είναι τα ωραία! Έχει πόσο καιρό που σκεφτόμουν"δε μ' αναγνωρίζω. Πάααλι δε βλέπω ταινίες? Κάποτε και χωρίς ελεύθερο χρόνο έβλεπα ως και 4 τη βδομάδα. Τώρα γιατί έτσι? Και ν'αλλάξει αυτό. Κάθε βράδυ να βλέπω και μία. Και σε κείνα τα μικρά cinema που τα βλέπω ένα χρόνο τώρα να βάζουν ωραίες ταινίες, αν βάλουν κάτι καλό να πάω ένα απόγευμα, έστω και μόνη μου!". Να σου που βρέθηκε και παρέα!Έρχεται συμφοιτητρία μου που είχα καιρό να τη δω!(να σαι καλά βρε παρέα!Ξέσκασα κιόλας!)
"-Το Μακεδονικόν είδα παίζει το "Breakfast at Tiffany's".
-Πλάκα κάνεις...την έχω δει πολύ καλή ταινία!
-Δεν την έχω δει θέλω όμως να τη δω
-Ψήνεσαι να περάσουμε να δούμε τι ώρες την έχει? δίπλα είναι"
Περιμέναμε να'ναι πριβέ η προβολή, αλλά μάζεψε αρκετό κόσμο ρε συ... Η ταινία κλασσική, του 1961, εμείς την είδαμε σε έγχρωμη version( βερσιόν το προφέρουμε παρακαλώ :-p), γιατί υποψιάζομαι πως κανονικά σε ασπρόμαυρη είναι-και πόσο λατρεύω να πετυχαίνω σε κινηματογράφους ταινίες παλαιοτέρων δεκαετιών!!! Απο Edwards, με Audrey Hepburn και George Peppard για πρωταγωνιστικό δίδυμο. Ένας άνδρας μετακομίζει σε μια πολυκατοικία, και γνωρίζεται απ'τη πρώτη στιγμη με τη γειτόνισσα του, η οποία τρέχει απο όλους και απο όλα-τις παρέες της, τα καθάρματα και τα μεγάλα καθάρματα(rats and super rats) που μπλέκει για να κερδίζει χρήματα, ακόμα και τον ίδιο της τον εαυτό. Δε θέλει να'χει τίποτα σταθερό στη ζωή της-το σπίτι της,προσωρινό μέχρι να βρει αυτό που θα την κάνει να νιώθει ασφάλεια, το'χει χωρίς έπιπλα, και μία γάτα, που δε της δίνει όνομα γιατί δεν είναι κτήμα της. Περίεργη τύπισσα, με ένα στόρυ που στις μέρες μας έχει γίνει λίγο πολύ σύνηθες για ταινία, αλλά "ο παλιός είναι αλλιώς".

Η βραδιά συνεχίστηκε, με τελική κατάληξη μετά απο ώρες...σπίτια μας,και με μένα με την απορία ποιά ταινία να βάλω να δω. Πώς "έτυχε", άνοιξα βραδιάτικα μετά απο πολύυυ καιρό την T.V., να χαζέψω τίποτες. Και ενώ κάνω ζάπινγκ, πετυχαίνω μία απ'τις ταινίες που λατρεύω! "Τhe Sting", με πρωταγωνιστικό δίδυμο Robert Redford και Paul Newman, του George Roy Hill, του 1973. Είναι αστείο πώς πρωτοέμαθα για τη ταινία. Σ'ένα μάθημα Αγγλικών προς προετοιμασία για Lower με βάζει η καθηγήτρία μου να μάθω απ'έξω ένα απο δύο summaries ταινιών που είχε το βιβλίο. Μια παραγραφούλα το καθένα ήταν, μη φανταστείς. Η μία ταινία αυτή (η άλλη με έναν τυπά που έκανε τον πλούσιο σε μια κοπελιά και έλεγε στο τέλος το συνιστούμε σε όσους θα έχουν αυπνίες). Αnyway, μετά απο καιρό έβαλαν την ταινία μου και κόλλησα! Υπόθεση: Δύο μικροαπατεώνες στήνουν κομπίνα σε έναν μεγαλοαπατεώνα. Το (πολύ!) ωραίο της υπόθεσης είναι οτι απο κάποιο σημείο μπερδεύονται τα πράγματα, έτσι ώστε δε μπορείς να καταλάβεις ποιός τελικά στήνει την κομπίνα σε ποιόν. Γαμάτη ταινία, έξυπνο σενάριο, ή να πω καλύτερα έξυπνη κομπίνα??
ps1:Και πώς ήρθαν τα πράγματα, στο γυρισμό να πάμε κάπου αλλού απο που σχεδιάζαμε και να πετύχω γνωστούς μου (από νήπια εποχή) οι οποίοι την επομένη θα φευγαν, και τους είχα δει μόνο μια φορά μέσα σε μια ολόκληρη βδομάδα που ήταν εδώ, ενώ η οικογένεια σχεδόν κάθε μέρα τους έβλεπε. Τους αποχαιρέτησα τουλάχιστον! :-)
ps2: Απο δω και στο εξής, εφόσον οι επιθυμίες μου βγαίνουνε, αρχίζω κάνω λίστα :-p

Δεν υπάρχουν σχόλια: