H Έβδομη Σφραγίδα (Det sjunde inseglet)

Το 'χε παίξει πέρισυ κρατικό κανάλι, αλλά νύσταζα και δε καταλάβαινα τίποτα, γι' αύτό την παράτησα για άλλη φορά. Τί βλακεία! Έκτοτε την έψαχνα να τη δω, να τη βρω, να τη κατεβάσω (και η αλήθεια είναι οτι την βρήκα, αλλά θυμήθηκα πως μου έληξε το antivirus). Και βλέπω τις προάλλες, στη Βουλή (ε μα, όταν μιλάω εγώ να μ'ακούτε πως αξίζει τον κόπο αυτό το κανάλι) πως Παρασκεύη θα την έπαιζε. Έκλεισε απο τότε το βράδυ της Παρασκεύης, δεν υπήρχε περίπτωση να το ξανάχανα. Αυτή τη φορά ήμουν σε καλή κατάσταση ύπνου για να την ευχαριστηθώ. Με μια λέξη- Ε ΠΙ ΒΛΗ ΤΙ ΚΗ. Υπέροχη, κλασσική ταινία, με κλασσικές μορφές, και κλασσικές πλέον σκηνές, σε σκηνοθεσία Ingmar Bergman.

Η υπόθεση έχει ως εξής: Ένας ιππότης γυρνάει μετά απο χρόνια στη πατρίδα του. Όμως εκεί τον επισκέπτεται ο Θάνατος που γυρεύει να του πάρει τη ζωή. Ο ιππότης τον προκαλεί σε μια παρτίδα σκάκι: όσο παίζουν, ο ιππότης θα ζει,και αν νικήσει τη παρτίδα ο Θάνατος θα του χαρίσει τη ζωή. Παράλληλα ο ιππότης συνεχίζει το ταξίδι προς το σπίτι του, με συντροφιά, η οποία με τον καιρό μεγαλώνει. Ο ιππότης χρείαζεται την παράταση για να βρεί επιτέλους την αλήθεια, γύρω απο την ύπαρξη, το κενό, αλλά και την ύπαρξη ή μη του Θεού, σε μια χώρα που μαστιζόταν απο τη πανούκλα.

Θέτει μερικά καίρια ερωτήματα γύρω απο τη θρησκεία, και θα μπορούσα να πω αποκαλύπτει πράγματα για την τότε μορφή της, εν συνεπεία και τη τωρινή της (βλ. σκηνή στην εκκλησία και τον διάλογο ανάμεσα στον ζωγράφο του εσωτερικού ενός ναού και στον ιπποκόμο του ιππότη).

Ατάκες που είναι μία και μία, και δίνει μια σαφή εικόνα γενικά γύρω απο την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αν δεν την έχετε δει, δείτε τη δείτε τη δείτε τη δείτε τη! Εγώ σίγουρα θα την ξαναδώ,και κάτι μου λέει αρκετές φορές...