...και σήμερα είχα την απίστευτη ευτυχία να παρακολουθήσω σε cinema μια παλιά ταινία του 1954 αν δεν κάνω λάθος, του Alfred Hitchcock. Ωραίο στόρυ σκηνοθετημένο απο τον maitre του είδους, που αν μη τι άλλο με απλό και λιτό τρόπο ξέρει να σε κρατάει σε αγωνία, ειδικά αν δε ξέρεις τι γίνεται παρακάτω. Η ιστορία έχει ως εξής: ένας φωτορεπόρτερ έχει σπάσει το πόδι του, και μη μπορώντας να κάνει τίποτε άλλο για να περάσει την ώρα του βρίσκει διέξοδο στο παράθυρο όπου πάρατηρεί τις διαφορετικές ζωές άλλων ενοίκων. Ώσπου ένας αρχίζει να του κινεί την υποψία πως έχει καθαρίσει την ίδια του τη γυναίκα, και αρχίζει πλέον και τον παρακολουθεί ώστε να βρει αποδεικτικά στοιχεία για να καλέσει την αστυνομία. Βοηθός του γίνεται η κοπέλα του, η οποία είναι απ'τα λίγα άτομα που τον πιστεύουν, και θα μπει ως και στο σπίτι του "δολοφόνου" για να βρει στοιχεία. Φυσικά ο τύπος θα γυρίσει για να τη βρει μέσα και μετά παίρνουν άλλη τροπή τα πράγματα....
Μ'άρεσε σα ταινία, μ' άρεσαν οι ερμηνείες, και μ' άρεσε που με κρατούσε σε αγωνία, χωρίς να έχει Την τρομακτικότατη μουσική ή Τη σκηνή που τρομάζεις επειδή σε αιφνιδιάζει. Νiiiiicee. Πρωταγωνιστές ο James Stewart , Grace Kelly και ο Raymond Burr ως ο ύποπτος.
ps1. Όσο σκέφτομαι πως παλιά είχα γράψει την επιθυμία μου να παίζονται παλιές καλές ταινίες σε μεγάλη οθόνη και τώρα το ζω, κάτι παθαίνω!!!
ps2. είχα δει πέρισυ μια ταινία σα remake αυτής, ονόματι disturbia. Καλή ήταν απ'όσο θυμάμαι, είχαν βάλει "περισσότερη αγωνία" μέσα:-p
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου