Ξέρεις, είναι μερικοί άνθρωποι, όπως εγώ, που τα βγάζουν πέρα με άνεση στις δύσκολες δυσκολίες, ενώ στις εύκολες να την πατάνε (δε περίμενα ποτέ οτι θα κατηγοριοποιούσα τις δυσκολίες σε εύκολες και σε δύσκολες...). Πάντα ήμουν έτσι, αρχικά το καταλάβαινα απ'τα μαθήματα. Σε μια άσκηση, θα έβρισκα το δύσκολο, και θα έχανα το εύκολο, και να μου λένε "μα καλά, βρήκες αυτό και δε βρήκες εκείνο???". Μετά συνηδητοποίησα το σθένος μου σε πολύ σοβαρές καταστάσεις... όχι οτι δε μ'επηρέασαν, απλά ήμουν ψύχραιμη. Το κουφό ήταν οτι έχανα τη ψυχραιμία μου και τη ζαχαρένια μου (που θα λεγε μια φίλη μου καλή μου φίλη :-p) για καταστάσεις που ήταν ναι μεν σοβαρές για τη ψυχολογία μιας έφηβης, αλλά δεν ήταν δα και τόσο σημαντικές σε σχέση με άλλες καταστάσεις. Για παράδειγμα, μια μετακόμιση σε άλλη πόλη, και το να χάσω τη μέχρι τότε παρέα μου, υπήρξε τρομερά δύσκολο. Πλέον, έτσι όπως κατέληξαν τα πράγματα στην τότε παρέα, να σκέφτομαι "ευτυχώς που δεν ήμουν εκεί γλύτωσα!" Αυτό που μπορεί να με τρελάνει είναι να μη καταλαβαίνω. Εκεί είναι που η Λία μπορεί να οδηγηθεί στο να πετάει σπινθηροβο-λία. Γενικά πιστεύω πώς είμαι άνθρωπος με κατανόηση. Θα προσπαθήσω να μπω στη θέση του άλλου ("try walking in my shoes..."), αλλά το να με αφήνεις με ερωτηματικά για το τι θέλει να πει ο ποιητής, είναι κάτι που στο παρελθόν συνέβαινε αρκετά, και πλέον με φέρνει στα όρια μου. Οπότε όσο δε καταλαβαίνω απλά μια κατάσταση, να με τσακίσει όλο αυτό, να κάνω το μπαμ, και όταν λυθεί, και ακόμα και να μην έχει καλή έκβαση (γιατί συμβαίνουν και αυτά), να συνειδητοποιείς πως κάπως, δε ξέρεις πώς...είσαι καλά γενικά, τα καταφέρνεις... Στην αρχή αναρωτιέσαι αν είσαι αναίσθητος, μετά καταλαβαίνεις πως απλά έτσι είναι ο τρόπος σου να αντιμετωπίζεις καταστάσεις. Ίσως είναι και η κάθαρση του οτι έκανες το μπαμ(αλλά πραγματικά πρέπει να γίνεται για να βρίσκεις ηρεμία?).Δεν είναι οτι αν δεν έχει καλή έκβαση δε θα σε πειράζει,κλπ. Απλά ενώ είσαι έτσι, βρίσκεις μια πηγή αισιοδοξίας μέσα σου που δεν θυμόσουν πως είχες, η οποία σου λέει πως όλα θα πάνε καλά, και σε ωθεί να προχωρήσεις. Ευτύχως που υπάρχει, αλλά εύχεσαι να υπήρχε και στις εύκολες δυσκολίες. Αλλά I guess, τότε ήταν που θα γινόσουν αναίσθητος...
ps.H ζωή dudes έχει τα πάνω και τα κάτω. Μια φυσική διαδοχή, ίσως αναπόφευκτη. Απλά πρέπει να θυμόμαστε όταν δεν βρισκόμαστε στα πάνω, πως η σειρά τους έρχεται ;-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου