Χριστούγεννα again...

Πάει καιρός που γράφτηκε κάτι στο blog. Όχι τόσος πολύς, αλλά έγιναν τόσα... Τι να πρωτογράψει κανείς? Οι συζητήσεις των παρεών και των οικογενειών είχαν ως κύριο θέμα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Πολλές φωνές ακούστηκαν, πολλές απόψεις εκφράστηκαν. Ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο? Ποιοί είναι οι καλοί και ποιοί οι κακοί στις μέρες μας? Στις σημερινές ιστορίες που ακούν τα παιδιά υπάρχουν ακόμη κακοί λύκοι... Όμως οι εποχές και οι μύθοι νόμιζα πως είχαν εξελιχθεί, και γνωρίζαμε όλοι πως ο καθένας μας έχει μέσα του την καλή ΚΑΙ τη κακή πλευρά. Πως υπάρχουν και τα δύο. Απλά σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση είναι τί υπερισχύει τελικά, και σε κάθε περίπτωση μπορεί να υπερισχύει διαφορετική πλευρά. Βία κατά της κοροϊδίας. Βία κατά της βίας. Why can't they see that when we bleed we bleed the same? Πόσο όμως είναι έτσι τα πράγματα? Εξάλλου είναι αδύνατον να γνωρίζεις όλη την αλήθεια. Πάντα κάτι κρύβεται, ίσως το μάθεις, ίσως μείνεις σε άγνοια σε όλη σου τη ζωή. Και το φταίξιμο πέφτει σ' αυτούς. Και σε κείνους. Και στους άλλους. Τουλάχιστον έχουμε φτάσει σε σημείο να καταλαβαίνουμε πως η ευθύνη δεν έγκειται μόνο σε έναν, κάτι είναι κι αυτό. Ο κόσμος αρχίζει και αφυπνίζεται σιγά σιγά- κι όχι μόνο οι νέοι, ακούς στο δρόμο γιαγιάδες και παππούδες που αρχίζουν και καταλαβαίνουν τί "παίζει".

Όχι, δε θα γράψω τη γνώμη μου. Την έχω πει άλλωστε τόσες φορές, και ζήτημα αν τις μισές κατάλαβαν τι ακριβώς εκφράζω. Εδώ εγώ καλά καλά σε κάποια λεπτά σημεία το χάνω...

Τόσο ΜΗ πρωτότυπα Χριστούγεννα, λες και ο χρόνος σταματά και γυρνά και ξαναγυρνά στα περσινά, στα προπέρσινα... Και τόσο διαφορετικά, τόσο περίεργα Χριστούγεννα...

Tόσες αναμνήσεις απο αυτές τις γιορτές... Χιόνια ή καλοκαιρία, κρύοοοοο, διαφορετικά μέρη που τα γιορτάσαμε, οικογένεια και φίλοι, συναντήσεις με άτομα που είχαμε καιρό να δούμε, αποχωρισμός με άτομα που τον υπόλοιπο χρόνο τα βλέπουμε συνέχεια, η υπόσχεση στους άλλους και (κυρίως) στον εαυτό σου οτι "μέσα στις γιορτές θα διαβάσω", και "αυτό το χρόνο θα κάνω εκείνο και τ' άλλο και δε θα ξανακάνω το παράλλο", μόνο και μόνο για να διαψευτούμε κάθε φορά. Η ελπίδα να χιονίσει. Τα φαγητά και τα δώρα. Οι μυρωδιά απ' τα κεριά. Το έλατο (ω! έλατο) που κάθε χρονιά βγάζουμε πάνω του ΌΛΟΙ τη καλλιτεχνική μας έκφραση και καλά, και κατά παράδοξο τρόπο βγαίνει μια χαρά. Τα ζωγραφισμένα παράθυρα και οι βιτρίνες με χριστουγεννιάτικα θέματα. Τα χριστουγεννιάτικα παιδικά που βλέπαμε μικροί και ήταν ω!πόσο πιο ωραία απο τα τωρινά. Η ταινία μόνος στο σπίτι που την έχουμε δει άπειρες αμέτρητες φορές αλλά συνεχίζουμε...Και η μικρή μελαγχολία που μας πιάνει, γιατί κι αυτός ο χρόνος πέρασε, και πώς το είχα φανταστεί και πώς ήταν, και τα χρόνια περνάνε...

I'm dreaming of a white Christmas

Just like the ones I used to know.

Where the treetops glisten,

and children listen

To hear sleigh bells in the snow.

I'm dreaming of a white Christmas

With every Christmas card I write

May your days be merry and bright ,

And may all your Christmases be white .

I'm dreaming of a white Christmas

With every Christmas card I write .

May your days be merry and bright ,

And may all your Christmases be white...

Πρόποση στο χρόνο που έρχεται, να θυμόμαστε πάντα τους στόχους μας, και τα ουσιώδη στη ζωή μας. Γιατί μερικές φορές παρασυρόμαστε και καταλήγουμε κάπου εντελώς αλλού, χωρίς να το καταλάβουμε. Στα καλά και στα κακά που θα' ρθουν, με ανυπομονησία να κάνουμε του χρόνου τέτοια μέρα απολογισμό, με την ελπίδα τα καλά να υπερβαίνουν τα άλλα.