The dancer-PJ Harvey

He came riding fast like a phoenix out of fire flames
He came dressed in black with a cross bearing my name
He came bathed in light and the splendor and glory
I can't believe what the lord has finally sent me

He said dance for me, fanciulla gentil
He said laugh a while, i can make your heart feel
He said fly with me, touch the face of the true god
And then cry with joy at the depth of my love

Cause i've prayed days, i've prayed nights
For the lord just to send me home some sign
I've looked long, i've looked far
To bring peace to my black and empty heart

My love will stay till the river bed run dry
And my love lasts long as the sunshine blue sky
I love him longer as each damn day goes
The man is gone and heaven only knows

Cause i've cried days. i've cried nights
For the lord just to send me up some sign
Is he near? is he far?
Bring peace to my black and empty heart

So long day. so long night
Good lord, be near me tonight
Is he near? is he far?
Bring peace to my black and empty heart

Πολύ κόλλημα. Μα πάααρα πολύ...

Apprivoise-moi! dit le renard... (ακολουθεί μετάφραση)

C'est alors qu'apparut le renard.
-Bonjour, dit le renard. ..
-Bonjour, répondit poliment le petit prince, qui se retourna mais ne vit rien.
-Je suis là, dit la voix, sous le pommier.
-Qui es-tu ? dit le petit prince. Tu es bien joli..
-Je suis un renard, dit le renard.
Viens jouer avec moi, lui proposa le petit prince. Je suis tellement triste...
-Je ne puis pas jouer avec toi, dit le renard. Je ne suis pas apprivoisé
-Ah ! pardon, dit le petit prince.
Mais, après réflexion, il ajouta:
-Qu'est ce que signifie « apprivoiser » ?
-Tu n' es pas d'ici, dit le renard, que cherches-tu!
-Je cherche les hommes, dit le petit prince. Qu'est-ce que signifie « apprivoiser » ?
-Les hommes, dit le renard, ils ont des fusils et ils chassent. C'est bien gênant! Ils élèvent aussi des poules. C'est leur seul intérêt. Tu cherches des poules ?
-Non, dit le petit prince. Je cherche des amis. Qu'est-ce que signifie « apprivoiser »?
-C'est une chose trop oubliée, dit le renard. Ça signifie « créer des liens... »
-Créer des liens ?
-Bien sûr, dit le renard. Tu n'es encore pour moi qu'un petit garçon tout semblable à cent mille petits garçons.
Et je n' ai pas besoin de toi. Et tu n'a pas besoin de moi non plus. Je ne suis pour toi qu'un renard semblable à cent mille renards. Mais, si tu m'apprivoises, nous aurons besoin l'un de l'autre. Tu seras pour moi unique au monde. Je serai pour toi unique au monde...
-Je commence à comprendre, dit le petit prince. Il y a une fleur... je crois qu'elle m'a apprivoisé...
-C'est possible, dit le renard. On voit sur la Terre toutes sortes de choses.
-Oh! ce n'est pas sur la Terre, dit le petit prince. Le renard parut très intrigué:
-Sur une autre planète ?
-Oui.
-Il y a des chasseurs, sur cette planète-là ?
-Non.
-Ça, c'est intéressant! Et des poules ?
-Non.
-Rien n'est parfait, soupira le renard.
Mais le renard revint à son idée:
-Ma vie est monotone. Je chasse les poules, les hommes me chassent. Toutes les poules se ressemblent, et tous les hommes se ressemblent. Je m'ennuie donc un peu. Mais, si tu m'apprivoises, ma vie sera comme ensoleillée. Je connaîtrai un bruit de pas qui sera différent de tous les autres. Les autres pas me font rentrer sous terre. Le tien m'appellera hors du terrier, comme une musique. Et puis regarde! Tu vois, là-bas, les champs de blé ? Je ne mange pas de pain. Le blé pour moi est inutile. Les champs de blé ne me rappellent rien. Et ça, c'est triste! Mais tu as des cheveux couleur d'or. Alors ce sera merveilleux quand tu m'auras apprivoisé! Le blé, qui est doré, me fera souvenir de toi. Et j'aimerai le bruit du vent dans le blé...

... Τότε εμφανίστηκε η Αλεπού.

"Καλημέρα," είπε η Αλεπού.
"Καλημέρα," αποκρίθηκε ευγενικά ο Μικρός Πριγκιπας, κοίταξε τριγύρω μα δεν είδε τίποτα.
"Είμαι εδώ" ξανακούστηκε η φωνή, "ακριβώς κάτω από τη μηλιά."

"Ποια είσαι εσύ;" ρώτησε ο Μικρός Πρίγκιπας και πρόσθεσε "Είσαι πολύ όμορφη."
"Είμαι μια αλεπού," απάντησε η Αλεπού.
"Έλα να παίξουμε" πρότεινε ο Μικρός Πρίγκιπας. "Είμαι τόσο δυστυχισμένος."
"Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου" δήλωσε η Αλεπού. "Δεν έχω εξημερωθεί."
"Συγνώμη;" είπε ο Μικρός Πρίγκιπας.

Και μετά από λίγη σκέψη, πρόσθεσε:

"Τι θα πει εξημερώνω;"
"Δεν είσαι από εδώ" είπε την αλεπού. "Τι ψάχνεις;"
"Ψάχνω ανθρώπους" είπε ο Μικρός Πρίγκιπας. "Τι θα πει εξημερώνω;"
"Οι άνθρωποι έχουν όπλα και κυνηγούν. Αυτό είναι πολύ ενοχλητικό. Επίσης τρέφουν κοτόπουλα. Αυτά είναι τα μόνα ενδιαφέροντά τους. Ψάχνεις για κοτόπουλα;" Ρώτησε η Αλεπού.

"Όχι," είπε ο Μικρός Πρίγκιπας. "Ψάχνω για φίλους. Τι θα πει εξημερώνω;"
"Είναι μια πράξη που παραμελείται πάρα πολύ συχνά" είπε η Αλεπού. "Εξημερώνω σημαίνει κάνω δεσμούς."
"Κάνω δεσμούς;"
"Ακριβώς αυτό" είπε η Αλεπού. "Για μένα δεν είσαι τίποτα περισσότερο από ένα μικρό αγόρι όμοιο με εκατό χιλιάδες άλλα μικρά αγόρια. Και δεν σε χρειάζομαι. Και εσύ, από τη δική σου πλευρά, δεν με έχεις καμία ανάγκη. Για σένα δεν είμαι τίποτα περισσότερο από μια αλεπού όπως εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αλλά αν με εξημερώσεις, τότε θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Για μένα θα είσαι μοναδικός σε όλο τον κόσμο. Για σένα θα είμαι μοναδική σε όλο τον κόσμο..."

"Αρχίζω να καταλαβαίνω" είπε ο Μικρό Πρίγκιπας. "Υπάρχει ένα τριαντάφυλλο... Νομίζω ότι με έχει εξημερώσει..."

"Είναι πιθανό" είπε η Αλεπού. "Στη Γη μπορεί να δεις τα πάντα."
"Ωωω, μα το τριαντάφυλλό μου δεν είναι στη Γη!" είπε ο Μικρός Πρίγκιπας.

Η Αλεπού μπερδεύτηκε και ρώτησε με πολύ περιέργεια:

"Σε άλλο πλανήτη;"
"Ναι."
"Έχει κυνηγούς σε εκείνο τον πλανήτη;"
"Όχι"
"Aαα, πολύ ενδιαφέρον! Έχει κοτόπουλα εκεί;"
"Όχι"
"Τίποτα δεν είναι τέλειο," αναστέναξε την Αλεπού.

Μα ξανασκέφτηκε την ιδέα του.

"Η ζωή μου είναι πολύ μονότονη. Κυνηγώ τα κοτόπουλα, οι άνθρωποι με κυνηγούν. Όλα τα κοτόπουλα μοιάζουν μεταξύ τους, και όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους. Και έτσι έχω αρχίσει να βαριέμαι. Αν με εξημερώσεις, θα νιώσω να έχει έρθει ο ήλιος στη ζωή μου. Θα αναγνωρίζω τον ήχο από τα βήματά σου που θα είναι διαφορετικά από εκείνον όλων των άλλων. Τα άλλα βήματα με κάνουν να κρύβομαι .Τα δικά σου θα με καλούν, σα μουσική, έξω από τη κρυψώνα μου. Και μετά, βλέπεις εκείνα τα χωράφια με το σιτάρι; Δεν τρώω ψωμί. Το σιτάρι μου είναι εντελώς άχρηστο. Τα χωράφια με το σιτάρι δεν μου λένε τίποτα. Και αυτό είναι θλιβερό. Μα τα δικά σου μαλλιά έχουν το χρώμα του χρυσού. Σκέψου πόσο θαυμάσιο θα είναι όταν θα με έχεις εξημερώσει. Τα στάχυα που είναι επίσης χρυσό, θα με κάνει να σε σκέφτομαι. Και θα μου αρέσει να ακούσω τον αέρα ανάμεσα στα σιτάρια..."

Καρναβαλάκι

Τσικνοπέμπτη, στη σχολή. Ο καιρός θαυμάσιος (πέρα απο το κρύο) μ'έκανε να θυμηθώ πως πριν 3 χρόνια είχα πάει για εγγραφή σ'ένα "απαγορευμένο" μάθημα για φοιτητή 1ου έτους, μόνο και μόνο επειδή ο αγαπημένος μου καθηγητής θα βγαινε σε σύνταξη. Λογοτεχνία 18ου αιώνα, Ρουσώ, Ντιντερό, Βολταίρος σε παρόμοια απογεύματα, απ' αυτά που σου ανοίγουν καινούριους ορίζοντες. Και μια κοπέλα που έγινε φίλη μου και ήταν τότε 3ο έτος, σα και μένα τώρα. Είχε πάρει εκείνη τη μέρα μια βενετσιάνικη μάσκα. Μ αρέσουν οι βενετσιάνικες μάσκες, αλλά μ'αρέσει περισσότερο να μασκαρεύομαι. Για μια μέρα να γίνω πχ κάτι απ' αυτά που έβλεπα και βλέπω σε ταινίες, να γίνω ήρωϊδα ενός σεναρίου. Μια πλευρά του εαυτού μου που θα θελα πολύ να μπορούσα να είμαι, που δεν είμαι εγώ, και που όμως δε παύει πάντα να είναι πλευρά του εαυτού μου. Σε μπέρδεψα?? :-)

Τα πρωϊνά ξυπνάω πλέον νωρίς. Έτσι και σήμερα ξύπνησα και άνοιξα τηλεόραση σε light προγραμματα (για πρωί σε σχέση με τα άλλα) της ψηφιακής κρατικής. Ε η ώρα πέρασε, και πέτυχα εκπομπή της Oprah σε άλλο κανάλι. Είχε θέμα τον καρκίνο του μαστού, άκρως ενδιαφέρον που σε ταρακουνούσε για τα καλά. (Αυτή ήταν η heavy συνέχεια μάλλον). Και ήταν ανάμεσα σε πολλές μια κοπέλα η οποία επιβίωσε απ' όλο αυτό και είπε κάτι που με προβλημάτισε.

Σε κάποια στιγμή λοιπόν της θεραπείας της, ήταν στα πρόθυρα να παρατήσει κάθε προσπάθεια και ελπίδα. Εκείνη τη στιγμή ήρθε η μητέρα της να της δώσει κουράγιο μέσα απο μια συζήτηση. Αυτό που είπε ήταν το εξής.

Όλες οι γυναίκες έχουν πολλούς ρόλους να ανταπεξέλθουν, στη δουλειά, ως σύζυγοι, ως μητέρες κλπ. Και οι περισσότερες κρύβονται πίσω απο μία μάσκα, τη μάσκα της τέλειας, που μπορεί να καταφέρει τα πάντα (γιατί πρέπει να καταφέρει τα πάντα). Επιτυχημένη, όμορφη, η μάσκα του μακιγιαζ, η μάσκα της εμφάνισης, η μάσκα της επιτυχίας, η μάσκα της δυνατής, η μάσκα της τέλειας. Και είπε πως εκείνη τη στιγμή για πρώτη φορά άφησε πίσω όλες τις μάσκες και βγήκε ο πραγματικός εαυτός της. Γιατί η ομορφιά ενός ανθρώπου είναι σ'αυτά που έχει μέσα του.

Θα πείτε "ε αυτά είναι δεδομένα". Είναι?? Πρέπει να σου τύχει κάτι τέτοιο για να συνειδητοποιήσεις τι μετράει στη ζωή σου? Για να καταλάβεις τον εαυτό σου αφήνοντας πίσω τις φοβίες και τις ανασφάλειες?

Στην υγειά!