Φθινόπωρο-Άνοιξη

Eίναι κάποια μέρη, στα οποία νιώθεις σαν στο σπίτι σου. Συνήθως πρόκειται για μέρη στα οποία έχεις πολλές αναμνήσεις, καλές (ω κυρίως καλές και ωραίες στιγμές!) και κακές, και έχεις περάσει εκεί πολλές ώρες. Και κάθε φορά που πηγαίνεις εκεί νιώθεις την ίδια ανακούφιση και χαρά που νιώθεις το βράδυ για παράδειγμα όταν γυρνάς σπίτι σου. Νιώθεις ασφάλεια, πως ok, τώρα που είμαι εδώ είμαι ασφαλής. Και σ΄οποιαδήποτε ζημία υποστεί το μέρος αυτό νιώθεις την ίδια αγανάκτηση που νιώθεις αν συνέβαινε στο πραγματικό σου σπίτι, ή αν έρθει κάποιος και φέρει χαμό στο μέρος αυτό τα παίρνεις λες και σου ανακάτωσε το δωμάτιό σου... είναι λίγο περιέργο... Με την έννοια οτι και στο παρελθόν έχω περάσει πάρα πολλές ώρες σε συγκεκριμένα μέρη, αλλά δε μου το βγαζαν ιδιαίτερα αυτό το συναίσθημα.
Αυτό συμβαίνει και με άτομα. Είναι με μερικά άτομα που νιώθεις απίστευτα άνετα, ακόμα και αν δεν έχεις περάσει μαζί τους ιδιαίτερα πολύ χρόνο. Και είναι και άτομα που μπορεί να τα ξέρεις για καιρό και να νιώθεις λίγο άβολα. Μερικοί λένε θέμα χημείας, και αναφέρονται και στο " είναι τι σου βγάζει ο καθένας"."Αnd I feel your warmth and it feels like home..." που λέει και ένα άσμα των depeche mode.
Είναι αίσθημα που όλοι έχουμε νιώσει λίγο πολύ, σε σημείο που πολλοί να πουν δε μας λες και κάτι καινούριο... Αλλά δεν είναι περιεργο??