Κι επιτέλους, οι εκλογές τέλειωσαν…Και φέτος μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση, γιατί ως πολιτικοποιημένο άτομο(προσοχή, ΟΧΙ κομματικοποιημένο), έχω πλέον και μια κάποια κρίση γι’αυτά που βλέπω,ακούω και συμβαίνουν. Επιπλέον,είχα την ευκαιρία να δω αυτή την αρχαία «γιορτή της δημοκρατίας»,όπως μου την περιέγραψαν, από άλλη οπτική γωνία.Εκ των έσω,θα μπορούσα να πω. Όχι,δε ψήφιζα, επειδή απλά δε συμπλήρωσα τα 18α μου χρόνια. Γράψτε λάθος.Επείδή δε γεννήθηκα μες το χρονικό πλαίσιο της 31/12/89. Αν και κέρδισα χρονιά,βλέπετε,είμαι αρκετά μεγάλη για να δώσω «πριν της ώρας μου» Παννελήνιες(για να μην αναφέρω το γεγονός ότι ήμουν μια τάξη πάνω απ’την ηλικία μου,έδινα πιο νωρίς ηλικιακά πτυχία ξενόγλωσσα κλπ), αλλά ήμουν μικρή για να ψηφίσω…Τέλος πάντων,δε θα αναλωθώ σ’αυτό,διότι στη πραγματικότητα,δε με πείραξε τόσο, που δε πήρα μέρος σε εκλογές, που υποτίθεται αποφασίζει ο λαός,μα ο λαός πάντα τη πατάει στο τέλος. Αν και συμμετείχα με τον τρόπο μου,καθώς ήμουν γραμματέας σε εκλογικό κέντρο.Σημείωνα με λίγα λόγια αυτούς που έφθαναν για να ψηφίσουν.
6.30 το πρωί έπρεπε να βρίσκομαι εκεί,οπότε πήγα με την εκλογικό αντιπρόσωπο.Βρήκαμε το τμήμα μας,οπού βρήκαμε ήδη την Εφορευτική Επιτροπή εκεί(τυχαίοι πολίτες επιλεγμένοι από κατάλογο,μπορούν να καλέσουν τον καθένα.).Μέχρι ν’ανοίξουν οι κάλπες,αρχίσαμε να ετοιμάζουμε τα κομματικά φυλλάδια.Μέχρι τις 7 ήρθανε και κομματικοί αντιπρόσωποι, για να επιβλέπουν τις διαδικασίες και να σιγουρεύονται ότι γίνονται σωστά.Ήταν μόνο τρείς,φαντάζεστε ποιών κομμάτων,ενώ τα υπόλοιπα κόμματα δε φάνηκε να νοιάζονται ιδιαίτερα γι’αυτά. 7.30 ανοίξαν οι κάλπες και πήρα τη θέση μου δίπλα στη κάλπη. Δίπλα μου υπήρχε(ευτυχώς!!)πάντα κάποιο μέλος της επιτροπής,που διέγραφε με το χάρακα τα ονόματα από τη λίστα.Αυτοί, μιας και δεν ήταν απαραίτητοι όλη τη μέρα εκεί,τους δόθηκαν,με διαδοχή 5 ώρες να πάνε σπιτάκια τους. Με το που άνοιξαν,κάτι παππούδες ήταν ήδη εκεί και ανυπομονούσαν(απ’ότι φαίνεται)να ψηφίσουν.Ήταν σχεδόν κωμικό(και τρελό ας μου επιτραπεί), να βλέπεις ένα παππού,που ανέβηκε ως τον όροφο με τα χίλια ζόρια και κούτσαινε,λίγο πριν μπει στην αίθουσα,ν’αρχίσει να τρέχει σα μικρό παιδί!Υπήρξαν μάλιστα και περιπτώσεις,όπου έφθαναν στο σχολείο μία ηλικιωμένη γυναίκα που ήταν κατάκοιτη για καιρό,και μία άλλη,που είχε σπαμένο όλο το πόδι της,από πάνω μέχρι κάτω,μόνο και μόνο για να βγάλουν κυβέρνηση!(Σ’αυτές τις πριπτώσεις κατέβαινε κάτω η αντιπρόσωπος.)Μου έκανε εντύπωση ο μεγάλος αριθμός αλλοδαπών που κατέφθανε για να ψηφίσει(μερικοί μάλιστα δε μιλούσαν καν ελληνικά,πόσο μάλλον να ξέρουν να διαβάζουν τα ονόματα στα ψηφοδέλτια,κι ένας μιλούσε στο κινητό ενώ ήταν στο παραβάν,όπου μάλλον κάποιος του έλεγε τι να ψηφίσει) αλλά και η μη οργάνωση του δήμου,καθώς οι μισοί που ερχόντουσαν δε ψήφιζαν τελικά σ’αυτό το σχολείο,κι έπρεπε να τους παραπέμψουμε δίπλα στο δημαρχείο(ευτυχώς ήταν δίπλα) για να μάθουν που ψηφίζουν.Η απάντηση των περισσοτέρων σ’αυτή την υπόδειξη??«Καλά,άστο,πάω σπίτι μου».:-D Φάση είχε που πολλοί ηλικιωμένοι(και όχι μόνο) δε καταλάβαιναν ότι στο φάκελο υπήρχε αυτοκόλλητη ταινία,κι έτσι το σάλιωναν,και μετά δεν έκλεινε(και αναρωτιόντουσαν κιόλας οι καημένοι γιατί.)
Η δουλειά που ανέλαβα τελικά δεν ήταν τόσο εύκολη. Ως τις 19.30 που κλείσαν οι κάλπες,ζήτημα να σηκώθηκα από τη θέση μου για 10 λεπτά.Τρώγαμε στα ενδιάμεσα που δεν είχε πολλή κίνηση, μια μπουκιά τώρα,μια μπουκιά αργότερα.Δε μπορώ να πώ, ο δήμος έφερε στον καθένα μας μια σακούλα με σαντουιτσάκια,χυμούς,νερά,και φυσικά καφέδες.Απο τους 530 περίπου της λίστας, έδωσαν το παρών οι 440.Ακριβώς.Ο τελευταίος κατέφθασε μόλις ανοίξαμε τις κάλπες(μα συγγνώμη,απ’τις 7.30 το πρωί τι έκανε πια??),και α,ου,δε γίνεται?δε μπορώ?,μας ρωτάει η αντιπρόσωπος τι να κάνουμε.Τον «λυπηθήκαμε» και τον αφήσαμε,για να στρογγυλέψει και το νούμερο.Και μετά απ’όλο αυτό…η πλήρης αδράνεια για τη γραμματέα.Αναλαμβάνουν όλοι οι άλλοι πλέον…και μακάρι να έκανα κάτι κι εγώ.Γιατί?Εκτός του ότι είχα κοιμηθεί μονάχα 2 ώρες,και ξεπατώθηκα όλη μέρα στη δουλειά που σημαίνει ότι «προσκυνούσα» πλέον,είχα να αντιμέτωπίσω και το να μη κάνω τίποτα έως τις 23.00 που τελειώσαμε.Όλοι οι άλλοι συμμετείχαν.Η αντιπρόσωπος διάβαζε τα ψηφοδέλτια.Η εφορευτική έγραφε τα βιβλία.Οι αντιπρόσωποι σημείωναν τις ψήφους για λόγου τους.Κι εγώ άκουγα ονόματα,αριθμούς,ονόματα,αριθμούς… Ευχάριστο διάλειμμα τα άκυρα.Κάποιος ζωγράφισε το χέρι του(τώρα ήταν δεν ήταν μούντζα, δεν ήταν πολύ ευκρινές).Κάποιος έγραψε «ΖΗΤΩ ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ».Ένας άλλος,σε ψηφοδέλτιο της κυβέρνησης, «ΑΛΛΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΛΟΥΦΛΗΔΕΣ». Άλλος «ΠΑΟΚΑΡΑ Σ’ΑΓΑΠΩ».Άλλος «ΜΑΥΡΟ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟ»,κι άλλος έσκιζε ένα λευκό στα τέσσερα. Ό,τι να’ναι!Παράλληλα μας παίρναν τηλέφωνο δικοί μας και μας έλεγαν για τα αποτελέσματα εκεί έξω.Τελειώσαμε πιο μπροστά από τα περισσότερα λοιπά τμήματα, φύγαν οι άλλοι,και εγώ και η αντιπρόσωπος κατηφορίσαμε προς τα δικαστήρια,μ’ένα τσουβάλι αγκαλιά με τα βιβλία και τα ψηφοδέλτια μέσα.Τόση κίνηση εκεί,δεν είχα ξαναδεί ούτε μεσημέρι.Απ’έξω σταματούσαν συνεχώς αμάξια και έφερναν από άλλα εκλογικά τμήματα τα…τσουβάλια.Απ’ολη τη Μακεδονία.Στις δικαστικές αίθουσες γινόταν χαμός,μιας και εκεί τα παραλάμβαναν και θα τα ξαναμετρούσαν(κι ένιωσα ευλογημένη που δε θα ξαναζούσα όλο εκείνο το μαρτύριο).Όμως στις 00.30,δε μπορούσαν να ξεκινήσουν ακόμη, γιατί περίμεναν τα της Έδεσσας.Βλέπετε, κάποιος τους είπε εκεί πως θα τα παρέδιδαν το πρωί,κι έτσι έπρεπε να πάρουν έναν έναν όλους τους αντιπροσώπους και ξεκίνησαν άρον άρον εκείνη την ώρα.(Απλά για την ιστορία,αυτοί οι άνθρωποι στα δικαστήρια πήγαν σπιτάκια τους 4.30 το βράδυ,και μετά ξανά στη δουλειά κανονικά.).Εγώ ήμουν σπίτι μου 1παρά,ίσα ίσα για να δω τις πρώτες δηλώσεις.Σαν έμπειρία,ανεπανάληπτη,αλλά δε θα το ξαναέκανα.Στο τέλος της ημέρας δεν ένιωθα καλά απ'το όλο άγχος που τράβηξα(αν και δε το συνηδητοποίούσα τότε).
Αυτά.Όσο για τα κόμματα…προσωπικά δε πιστεύω κανέναν.Έχουν δίκιο, όλοι είναι «θα,θα,θα»,ΟΛΟΙ όμως.Το ερώτημα δεν είναι ποιος είναι ο άξιος, αλλά ποιός είναι πιο άξιος απ’τον άλλο,ποιός είναι προτιμότερος.Έτσι θα’πρεπε να’ναι??Μιας και δε ψήφιζα, μου δωσα παράταση να ενημερωθώ για τα προγράμματά τους 4 ακόμα χρόνια.Αν τίποτα δε με καλύπτει,απλά δε θα ψηφίσω.Και πλέον,δεν υπάρχει η διαμαρτυρία του «λευκού»,μιας και περνιέται για άκυρο.Κι ο κόσμος συνεχίζει να φανατίζεται, κατά τη γνώμη μου για το τίποτα.Πότε θα ξυπνήσουν όλοι αυτοί και θα δουν ότι είναι υποχείρια?? «Και να κάνουν τι?» Έλα ντε.Δε περιμένω σε καμιά περίπτωση να φτιάξουν όλα μέσα σε 10 μέρες.Αλλά σε 8 χρόνια?Αναγνωρίζω ότι έχουν γίνει κάποια πράγματα.Γνωρίζω επίσης πως καμιά κυβέρνηση,όπως και κανένας άνθρωπος άλλωστε(όπως είναι οι πολιτικοί),δεν είναι «άσφαλτοι»(να σου και το λογοπαίγνιο).Η ιστορία μας το’χει διδάξει καλά.Όπως επίσης,οι κυβερνήσεις πολλές φορές θέλουν να κάνουν πράγματα, μα δεν έχουν τα μέσα.
Θέλω πολύ να πιστέψω πως αυτές τις θέσεις τις καταλαμβάνουν αξιόπιστοι άνθρωποι, και πως έχουν the best interests at heart. Αν εξαιρέσεις όμως μερικές (ελάχιστες)φυσιογνωμίες που σέβομαι αφάνταστα, έχω πολλές φορές την εντύπωση πως όταν μιλάνε μερικοί,με κοροϊδεύουν κατάμουτρα….Σε τέσσερα χρόνια λοιπόν από τώρα,ελπίζω να ξέρω καλύτερα,χωρίς να επηρεαστώ από οικογενειακές προτιμήσεις,όπως συμβαίνει πολύ συχνά(και είναι άλλωστε φυσικό να συμβαίνει).
p.s:οι εκλογές τελείωσαν,στα κανάλια όμως,αν και σταμάτησαν οι πολιτικές διαφημίσεις, τα πολιτικά ζουν και βασιλεύουν.Άλλωστε, η Ελλάδα είναι απ’τις λίγες χώρες που στις ειδήσεις,360 μέρες το χρόνο,κύριο θέμα είναι τα πολιτικά και ο κάθε υπουργός,υφυπουργός,βουλευτής, πρώην κάτι απ’αυτά τα τρία,υποψήφιος κλπ κλπ, και μετά οι πραγματικές ειδήσεις….
6.30 το πρωί έπρεπε να βρίσκομαι εκεί,οπότε πήγα με την εκλογικό αντιπρόσωπο.Βρήκαμε το τμήμα μας,οπού βρήκαμε ήδη την Εφορευτική Επιτροπή εκεί(τυχαίοι πολίτες επιλεγμένοι από κατάλογο,μπορούν να καλέσουν τον καθένα.).Μέχρι ν’ανοίξουν οι κάλπες,αρχίσαμε να ετοιμάζουμε τα κομματικά φυλλάδια.Μέχρι τις 7 ήρθανε και κομματικοί αντιπρόσωποι, για να επιβλέπουν τις διαδικασίες και να σιγουρεύονται ότι γίνονται σωστά.Ήταν μόνο τρείς,φαντάζεστε ποιών κομμάτων,ενώ τα υπόλοιπα κόμματα δε φάνηκε να νοιάζονται ιδιαίτερα γι’αυτά. 7.30 ανοίξαν οι κάλπες και πήρα τη θέση μου δίπλα στη κάλπη. Δίπλα μου υπήρχε(ευτυχώς!!)πάντα κάποιο μέλος της επιτροπής,που διέγραφε με το χάρακα τα ονόματα από τη λίστα.Αυτοί, μιας και δεν ήταν απαραίτητοι όλη τη μέρα εκεί,τους δόθηκαν,με διαδοχή 5 ώρες να πάνε σπιτάκια τους. Με το που άνοιξαν,κάτι παππούδες ήταν ήδη εκεί και ανυπομονούσαν(απ’ότι φαίνεται)να ψηφίσουν.Ήταν σχεδόν κωμικό(και τρελό ας μου επιτραπεί), να βλέπεις ένα παππού,που ανέβηκε ως τον όροφο με τα χίλια ζόρια και κούτσαινε,λίγο πριν μπει στην αίθουσα,ν’αρχίσει να τρέχει σα μικρό παιδί!Υπήρξαν μάλιστα και περιπτώσεις,όπου έφθαναν στο σχολείο μία ηλικιωμένη γυναίκα που ήταν κατάκοιτη για καιρό,και μία άλλη,που είχε σπαμένο όλο το πόδι της,από πάνω μέχρι κάτω,μόνο και μόνο για να βγάλουν κυβέρνηση!(Σ’αυτές τις πριπτώσεις κατέβαινε κάτω η αντιπρόσωπος.)Μου έκανε εντύπωση ο μεγάλος αριθμός αλλοδαπών που κατέφθανε για να ψηφίσει(μερικοί μάλιστα δε μιλούσαν καν ελληνικά,πόσο μάλλον να ξέρουν να διαβάζουν τα ονόματα στα ψηφοδέλτια,κι ένας μιλούσε στο κινητό ενώ ήταν στο παραβάν,όπου μάλλον κάποιος του έλεγε τι να ψηφίσει) αλλά και η μη οργάνωση του δήμου,καθώς οι μισοί που ερχόντουσαν δε ψήφιζαν τελικά σ’αυτό το σχολείο,κι έπρεπε να τους παραπέμψουμε δίπλα στο δημαρχείο(ευτυχώς ήταν δίπλα) για να μάθουν που ψηφίζουν.Η απάντηση των περισσοτέρων σ’αυτή την υπόδειξη??«Καλά,άστο,πάω σπίτι μου».:-D Φάση είχε που πολλοί ηλικιωμένοι(και όχι μόνο) δε καταλάβαιναν ότι στο φάκελο υπήρχε αυτοκόλλητη ταινία,κι έτσι το σάλιωναν,και μετά δεν έκλεινε(και αναρωτιόντουσαν κιόλας οι καημένοι γιατί.)
Η δουλειά που ανέλαβα τελικά δεν ήταν τόσο εύκολη. Ως τις 19.30 που κλείσαν οι κάλπες,ζήτημα να σηκώθηκα από τη θέση μου για 10 λεπτά.Τρώγαμε στα ενδιάμεσα που δεν είχε πολλή κίνηση, μια μπουκιά τώρα,μια μπουκιά αργότερα.Δε μπορώ να πώ, ο δήμος έφερε στον καθένα μας μια σακούλα με σαντουιτσάκια,χυμούς,νερά,και φυσικά καφέδες.Απο τους 530 περίπου της λίστας, έδωσαν το παρών οι 440.Ακριβώς.Ο τελευταίος κατέφθασε μόλις ανοίξαμε τις κάλπες(μα συγγνώμη,απ’τις 7.30 το πρωί τι έκανε πια??),και α,ου,δε γίνεται?δε μπορώ?,μας ρωτάει η αντιπρόσωπος τι να κάνουμε.Τον «λυπηθήκαμε» και τον αφήσαμε,για να στρογγυλέψει και το νούμερο.Και μετά απ’όλο αυτό…η πλήρης αδράνεια για τη γραμματέα.Αναλαμβάνουν όλοι οι άλλοι πλέον…και μακάρι να έκανα κάτι κι εγώ.Γιατί?Εκτός του ότι είχα κοιμηθεί μονάχα 2 ώρες,και ξεπατώθηκα όλη μέρα στη δουλειά που σημαίνει ότι «προσκυνούσα» πλέον,είχα να αντιμέτωπίσω και το να μη κάνω τίποτα έως τις 23.00 που τελειώσαμε.Όλοι οι άλλοι συμμετείχαν.Η αντιπρόσωπος διάβαζε τα ψηφοδέλτια.Η εφορευτική έγραφε τα βιβλία.Οι αντιπρόσωποι σημείωναν τις ψήφους για λόγου τους.Κι εγώ άκουγα ονόματα,αριθμούς,ονόματα,αριθμούς… Ευχάριστο διάλειμμα τα άκυρα.Κάποιος ζωγράφισε το χέρι του(τώρα ήταν δεν ήταν μούντζα, δεν ήταν πολύ ευκρινές).Κάποιος έγραψε «ΖΗΤΩ ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ».Ένας άλλος,σε ψηφοδέλτιο της κυβέρνησης, «ΑΛΛΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΛΟΥΦΛΗΔΕΣ». Άλλος «ΠΑΟΚΑΡΑ Σ’ΑΓΑΠΩ».Άλλος «ΜΑΥΡΟ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟ»,κι άλλος έσκιζε ένα λευκό στα τέσσερα. Ό,τι να’ναι!Παράλληλα μας παίρναν τηλέφωνο δικοί μας και μας έλεγαν για τα αποτελέσματα εκεί έξω.Τελειώσαμε πιο μπροστά από τα περισσότερα λοιπά τμήματα, φύγαν οι άλλοι,και εγώ και η αντιπρόσωπος κατηφορίσαμε προς τα δικαστήρια,μ’ένα τσουβάλι αγκαλιά με τα βιβλία και τα ψηφοδέλτια μέσα.Τόση κίνηση εκεί,δεν είχα ξαναδεί ούτε μεσημέρι.Απ’έξω σταματούσαν συνεχώς αμάξια και έφερναν από άλλα εκλογικά τμήματα τα…τσουβάλια.Απ’ολη τη Μακεδονία.Στις δικαστικές αίθουσες γινόταν χαμός,μιας και εκεί τα παραλάμβαναν και θα τα ξαναμετρούσαν(κι ένιωσα ευλογημένη που δε θα ξαναζούσα όλο εκείνο το μαρτύριο).Όμως στις 00.30,δε μπορούσαν να ξεκινήσουν ακόμη, γιατί περίμεναν τα της Έδεσσας.Βλέπετε, κάποιος τους είπε εκεί πως θα τα παρέδιδαν το πρωί,κι έτσι έπρεπε να πάρουν έναν έναν όλους τους αντιπροσώπους και ξεκίνησαν άρον άρον εκείνη την ώρα.(Απλά για την ιστορία,αυτοί οι άνθρωποι στα δικαστήρια πήγαν σπιτάκια τους 4.30 το βράδυ,και μετά ξανά στη δουλειά κανονικά.).Εγώ ήμουν σπίτι μου 1παρά,ίσα ίσα για να δω τις πρώτες δηλώσεις.Σαν έμπειρία,ανεπανάληπτη,αλλά δε θα το ξαναέκανα.Στο τέλος της ημέρας δεν ένιωθα καλά απ'το όλο άγχος που τράβηξα(αν και δε το συνηδητοποίούσα τότε).
Αυτά.Όσο για τα κόμματα…προσωπικά δε πιστεύω κανέναν.Έχουν δίκιο, όλοι είναι «θα,θα,θα»,ΟΛΟΙ όμως.Το ερώτημα δεν είναι ποιος είναι ο άξιος, αλλά ποιός είναι πιο άξιος απ’τον άλλο,ποιός είναι προτιμότερος.Έτσι θα’πρεπε να’ναι??Μιας και δε ψήφιζα, μου δωσα παράταση να ενημερωθώ για τα προγράμματά τους 4 ακόμα χρόνια.Αν τίποτα δε με καλύπτει,απλά δε θα ψηφίσω.Και πλέον,δεν υπάρχει η διαμαρτυρία του «λευκού»,μιας και περνιέται για άκυρο.Κι ο κόσμος συνεχίζει να φανατίζεται, κατά τη γνώμη μου για το τίποτα.Πότε θα ξυπνήσουν όλοι αυτοί και θα δουν ότι είναι υποχείρια?? «Και να κάνουν τι?» Έλα ντε.Δε περιμένω σε καμιά περίπτωση να φτιάξουν όλα μέσα σε 10 μέρες.Αλλά σε 8 χρόνια?Αναγνωρίζω ότι έχουν γίνει κάποια πράγματα.Γνωρίζω επίσης πως καμιά κυβέρνηση,όπως και κανένας άνθρωπος άλλωστε(όπως είναι οι πολιτικοί),δεν είναι «άσφαλτοι»(να σου και το λογοπαίγνιο).Η ιστορία μας το’χει διδάξει καλά.Όπως επίσης,οι κυβερνήσεις πολλές φορές θέλουν να κάνουν πράγματα, μα δεν έχουν τα μέσα.
Θέλω πολύ να πιστέψω πως αυτές τις θέσεις τις καταλαμβάνουν αξιόπιστοι άνθρωποι, και πως έχουν the best interests at heart. Αν εξαιρέσεις όμως μερικές (ελάχιστες)φυσιογνωμίες που σέβομαι αφάνταστα, έχω πολλές φορές την εντύπωση πως όταν μιλάνε μερικοί,με κοροϊδεύουν κατάμουτρα….Σε τέσσερα χρόνια λοιπόν από τώρα,ελπίζω να ξέρω καλύτερα,χωρίς να επηρεαστώ από οικογενειακές προτιμήσεις,όπως συμβαίνει πολύ συχνά(και είναι άλλωστε φυσικό να συμβαίνει).
p.s:οι εκλογές τελείωσαν,στα κανάλια όμως,αν και σταμάτησαν οι πολιτικές διαφημίσεις, τα πολιτικά ζουν και βασιλεύουν.Άλλωστε, η Ελλάδα είναι απ’τις λίγες χώρες που στις ειδήσεις,360 μέρες το χρόνο,κύριο θέμα είναι τα πολιτικά και ο κάθε υπουργός,υφυπουργός,βουλευτής, πρώην κάτι απ’αυτά τα τρία,υποψήφιος κλπ κλπ, και μετά οι πραγματικές ειδήσεις….
