The drownind man...(people αν προτιμάτε) kαι οι Πανελλήνιες

Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πράγματα στην Ελλάδα είναι οι Πανελλήνιες. Υπάρχει μια λογική στο όλο σύστημα, αλλά…Υπάρχει ένα τεράστιο αλλά. Εγώ υπήρξα της θεωρητικής κατεύθυνσης, όπου η παπαγαλία είναι το παν. Πρέπει να μάθεις απ’ έξω την Ιστορία, τις μεταφράσεις, τα ερμηνευτικά. Αν δε τα καταλαβαίνεις μερικές φορές, δεν πολυέχει σημασία. Το σημαντικό είναι να τα μάθεις απ’έξω, αν και το να τα καταλάβεις, όπως και να το κάνουμε, θα ήταν καλό και χρήσιμο για τον καθένα. Ίσως φαίνεται η πιο εύκολη κατεύθυνση (δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιος μου είπε «ε, σιγά μωρέ, απ’ έξω να μάθεις όλα τα βιβλία κι έχεις στη τσέπη τουλάχιστον ένα 18»). Στη πραγματικότητα, η θεωρητική «μπάζει» από παντού. Υπάρχει το άγνωστο (αρχαίο) κείμενο, στο οποίο η μετάφραση θα βγει στο κάθε παιδί διαφορετικά, και δε ξέρεις οι βαθμολογητές πώς θα το διορθώσουν. Υπάρχει το γνωστό, όπου η μετάφραση, το λογικό είναι να υπάρχει μία, αυτή του υπουργείου. Κάτι τέτοιο όμως δε συμβαίνει. Μετάφραση βοηθήματος (ναι, διαφορετικού) από καθηγητές σχολείων και φροντιστηρίων. Βέβαια σου λένε πως οι διορθωτές θα δεχτούν το διαφορετικό αν παραμένει σωστό, αλλά ο Θεός και η ψυχή τους. Εκεί υπολογίζεις να πιάσεις όλα τα μόρια. 12 στα 12? Έστω 11 στα 12. Στη Λογοτεχνία? Εκεί γίνεται ο χαμός. Ως γνωστόν, η λογοτεχνία μιλάει στον καθένα διαφορετικά. Ο ένας σχολιαστής θα πει κάτι στην ανάλυση ενός στίχου, και ο άλλος θα πει κάτι άλλο (καθόλου απίθανο να είναι και παρατραβηγμένο). Πολλές φορές υπάρχουν τόσες πολλές γνώμες για κάτι, όπως το τι συμβολίζει ένα πρόσωπο (με περισσότερες από 15 εκδοχές), οπότε η λογική που επικρατεί στο τέλος είναι «Εδώ οι αναλυτές δε συμφωνούν μεταξύ τους γι’ αυτό, θα βάλουμε τα παιδιά να το λύσουμε??». Και μ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται αυτομάτως αντι SOS το πιο SOS κείμενο της χρονιάς (Κι αυτό με τα SOS, τι γελοίο! Όλο το βιβλίο σε κάθε σελίδα στο τέλος έχει αυτή την ένδειξη, και γιατί να μη χρησιμοποιούμε την έκφραση MAYDAY αντί για SOS??). Οι αναλύσεις βέβαια προέρχονται από προσωπική έρευνα του κάθε καθηγητή, σε βιβλιοθήκες και τρέχα γύρευε…Στην Ιστορία η παπαγαλία σε όλο της το μεγαλείο, μόνο που υπάρχει και κάτι άλλο…οι πηγές… Τα Λατινικά οφείλω να παραδεχτώ είναι το πλέον ευκολότερο-να-γράψεις-καλό-βαθμό μάθημα, προϋποθέτει όμως συγκεκριμένο τρόπο διαβάσματος. Και η Έκθεση, κοινό μάθημα για όλους, αλλά μη κοροϊδευόμαστε… Α ναι, υπάρχει και το έκτο μάθημα επιλογής, σε περίπτωση που επιλέξεις Βιολογία, εκτός του ότι είναι άκρως ενδιαφέρον μάθημα και άκρως εύκολο να το διαβάσεις στο τέλος και να γράψεις πολύ καλά (για τη θεωρητική μιλάω πάντα, υπ’όψιν, που έχει εντρυφήσει στη παπαγαλία, σε περίπτωση που είσαι «πρακτικός» τύπος και το επιχειρήσεις, τα καλά αποτελέσματα δεν εγγυώμαι αν θα είναι το ίδιο εύκολα ).
Οπότε, όλη τη χρονιά γίνεσαι καλύτερος παπαγάλος κι από τον ίδιο τον παπαγάλο, ώσπου (Κυρίες και Κύριοι!!) έρχεται η στιγμή που όλοι περιμέναμε, της τελικής κρίσης ( αν το σκεφτείς, και κυριολεκτικά η αλήθεια είναι).
Ενώ οι άλλες κατευθύνσεις είναι πιο σταθερές, όπως και να το κάνουμε στις ασκήσεις μία λύση υπάρχει.(Αν και είδα και το κουφό σε γραπτό μαθηματικών νομίζω, να’χει τρίτο βαθμολογητή, που σημαίνει απόκλιση πάνω από 15 βαθμούς στις δύο βαθμολογίες!)
Προσωπικά, κατάφερα να γράψω πολύ καλά σε ό,τι έγραφα χάλια, και χάλια σε ό,τι έγραφα πάρα πολύ καλά όλη τη χρονιά, και σε μαθήματα, όπως η Λογοτεχνία, που λάτρευα από τη 1η Γυμνασίου. Αξιοθαύμαστο ε?!?Δε βαριέσαι θα πεις, τον στόχο σου τον πέτυχες. Μερικές φορές όμως τα τραύματα δεν επουλώνονται εύκολα. «Ο πόνος του ανθρώπου και των πραγμάτων» έγραφε ο Καρυωτάκης. Έγραψα πολύ χαμηλότερο βαθμό και από παιδιά που σιχαινόντουσαν το μάθημα, και αυτό δε θα αλλάξει ποτέ. Το ξεχνάς (?) και προχωράς…and it’s the only way of getting out of here(Kaiser chiefs- modern way). Απλά για την αναφορά, Ιστορία σου δίνουν εύκολα τη βάση, (αρκεί να ξέρεις είπαμε παπαγαλία όλο το βιβλίο, τα θέματα του πρώτου μέρους ήταν γελοία.), το πώς θα τη ξεπεράσεις στις πηγές είναι το πραγματικό κόλπο. Οι συγκυρίες παίζουν έναν απ’ τους πρωταγωνιστικούς ρόλους as well. Αρκετοί, είτε έλιωσαν στο διάβασμα όλη τη χρονιά είτε όχι, διάλεξαν να διαβάσουν επιλεκτικά (υπερβολικά ριψοκίνδυνη απόφαση κατά τη γνώμη μου, δε παίζουμε μ’αυτά τα πράγματα, ξέρεις τι είναι ακόμα ένας τέτοιος χρόνος???) και φυσικά, πολλοί χαντακώθηκαν, άλλοι όμως φαίνεται πως πιάσαν το πέπλο της Νύμφης…με λίγα λόγια, αν έχεις τύχη διάβαινε…
Θα ευχηθώ λοιπόν εκτός από καλή σχολική χρονιά ( δε μπορώ ν’αποφύγω το χαμόγελο στο πρόσωπό μου κάθε φορά που το λέω, τελείωσα το σχολείο!!-sorry-) και καλό κουράγιο και δύναμη στα παιδία που θα δώσουν (και θα ξαναδώσουν) Πανελλήνιες.! Βάλτε στόχο και κυνηγήστε τον, και το κυριότερο να φροντίζετε να τον θυμάστε μέσα στη χρονιά...Kαι φυσικά τις ευχές μας στον συνεργάτη τον Κρητικο!(κρίμα να μην είσαι θεωρητική, θα μάθαινες τόσα για τον συντοπίτη σου Βενιζέλο…)

Υ.Γ. Όποια κυβέρνηση και να βγει, ο τομέας παιδεία θέλει πολλήηη δουλειά…