Μια φορά και ένα καιρό, πολύ πολύ παλιά, στις σπηλιές ενός μακρινού δάσους ζούσε ένα τριχωτό ον, που περπάταγε στα τέσσερα και το μέτωπο με το πίσω μέρος του κρανίου του σχημάτιζε γωνία σχεδόν 0 μοιρών… Όλη μέρα μπουσούλαγε αμέριμνο, έσκαβε για να βρει ρίζες και έντομα, σκαρφάλωνε στα δέντρα για να συλλέξει καρπούς. Το βράδυ γύριζε στη σπηλιά… Οι μέρες περνούσαν και το κεφάλι του όντως άρχισε να μεγαλώνει… Μεγάλωνε ,μεγάλωνε ώσπου άρχισε να μετατρέπει τις άναρθρες κραυγές σε λέξεις… Μη φανταστείτε βέβαια σπουδαία πράματα, ίσα ίσα κατάφερνε να συνεννοείται με τα άλλα όντα που ζούσαν μαζί του στη σπηλιά.. Ώσπου ήρθε ο χειμώνας. Ο αέρας λυσσομανούσε, γκρίζα σύννεφα σκέπαζαν απειλητικά τον ουρανό. Το ων κοίταγε τρομοκρατημένο την όλη κατάσταση ανήμπορο να αντιδράσει. Ξάφνου «ξατσουπουξου, ξατσουπουξουμπουμ ξατσουπουξου»!! Κεραυνοί άρχιζαν να σκίζουν τον αέρα, η βροχή έπεφτε βαριά στο έδαφος και όλα φαινόταν καταστροφικά. Γρήγορα σύρθηκε στη σπηλιά όπου ένα άλλο ον μεγαλύτερης ηλικίας είπε:
- Θε-ος
- Αααααα, έκαναν τα υπόλοιπα όντα
- Ουγκ, πρέπει πέσετε κάτω προσκυνήσετε εμένα προφήτη του!
- Αααααα, έκαναν πάλι τα υπόλοιπα όντα καθώς σκύβαν το κεφάλι τους στο κρύο πάτωμα της σπηλιάς!
- Για τον ησυχάσετε, ουγκ, πρέπει κανετε ότι σας πω!
- Αααααα, αποκρίθηκαν για άλλη μια φορά τα όντα!
- Εγώ γίνει βασιλιάς, γαμησει όλους σας, ουγκ!
- Μάλιστα αρχηγέ μας, έλεγαν ένας ένας καθώς γύριζαν τα οπίσθια τους στο μέρος του.
Στην άλλη άκρη της σπηλιάς, ένα ανήσυχο νεαρό ον που δεν έμοιαζε πολύ με τα άλλα και που είχε αναπτύξει σε μεγαλύτερο βαθμό τις νοητικές του λειτουργίες άκουγε τα πάντα καχύποπτα.
- Γιατί δε σκύβει εσύ; , είπε ο νέος αρχηγός
- Διότι επρόκειτο απλά για μια ηλεκτρική εκκένωση, είπε με ψηλά το κεφάλι.
- Θεό ήταν. Δεν είδε δύναμη; , ξανάπε ο αφέντης
- Δε νομίζω η δύναμη αυτή να οφείλεται σε αιτία-πρόσωπο. Θα ήταν καλύτερα να το ψάξουμε σε βάθος!
- Πίστευε και μη ερεύνα, αποκρίθηκε σηκώνοντας απειλητικά τα χέρια του ο βασιλιάς
- Θα το ερευνήσω όσο μπορώ, είπε ο νέος.
- Σκοτώστε το στο όνομα του θεού! , φώναξε
Και τα άλλα όντα έπεσαν πάνω στο νέο και τον κατασπάραξαν… Όλα πια είχαν αλλάξει ριζικά. Τα άλλα όντα υπάκουαν στον αρχηγό πιστά. Του έχτισαν παλάτια ενώ αυτά ζούσαν ακόμα στις σπηλιές, έδιναν τα μισά φρούτα τους σ’αυτόν και τα άλλα μισά τα έριχναν στο ποτάμι για να καλοπιάσουν το θεό, την ίδια στιγμή που οι περισσότεροι πέθαιναν από την πείνα. Του έδωσαν πολύτιμα ρούχα ενώ αυτοί κυκλοφορούσαν γυμνοί ακόμα και το χειμώνα Το καλοκαίρι του έκαναν αέρα και μόνο αυτός μπορούσε να μπαίνει στο ποτάμι που ήταν ιερό. Πέρασαν πάλι μέρες, μήνες, χρόνια, αιώνες και οι γιοι και οι κόρες του πρώτου αρχηγού εξουσίαζαν τους γιους και τις κόρες των πρώτων όντων. Δεν υπήρχαν πολλές φωνές αντίρρησης, στο όνομα της «ευσέβειας» και του φόβου σιωπούσαν όλοι. Αν καμιά φορά κάποιος αντιδρούσε έστω και λίγο ή έλεγε κάτι αντίθετο με τη γνώμη του θεού ή του αφέντη τον κατασπάραζαν. Ο χρόνος συνέχιζε να περνά και το κρανίο άρχισε να μεγαλώνει, χωρούσε περισσότερο εγκέφαλο. Οι αντιρρησίες πολλαπλασιάστικαν και άρχισαν αυτό που ονομάζουμε σήμερα επιστήμη και φιλοσοφία. Αποδείκνυαν καθημερινά πράματα που έκαναν τη ζωή τους πιο εύκολη. Οι δούλοι όμως των βασιλέων τα αρνούνταν. Ήταν συνηθισμένοι να ζουν κάτω από το ζυγό και να αφήνουν τη ζωή τους στο θεό και τον αρχηγό τους. Είχε πια ξεσπάσει μια μάχη σε ανάμεσα σε δυο στρατόπεδα, τους σκλάβους και τους ελεύθερους. Οι πρώτοι ήταν εχθρικοί απέναντι στους δεύτερους, οι οποίοι κατέβαλαν προσπάθειες να τους ελευθερώσουν. Έτσι κύλησε ο καιρός και φτάσαμε στο σήμερα… Τα υπόλοιπα τα ξέρεις… Όχι; Τοτε κοίταξε τον καθρέπτη και δες ότι το μέτωπο σου είναι ορθό προς τα πάνω και διάβασε προσεκτικά ότι θα πω παρακάτω:
Ο θεϊσμός και η εξουσία είναι ανθρώπινη επινόηση που αποσκοπεί στην εκμετάλλευση του συνανθρώπου στο όνομα «ανώτερων» θεσμών. Το ξέρω σου είναι δύσκολο να αποβάλεις την ιδέα του εξουσιαστή- θεού από το μυαλό σου μιας και κει είναι καρφωμένο πολύ πριν από τη γέννηση σου. Εκεί βρίσκεται και το τέλος του θεού, της εξουσίας και της καταπίεσης. Ίσως είναι κρυμμένο βαθιά και βοηθός σου σ’αυτή την αναζήτηση μπορεί να είναι η επιστήμη και η φιλοσοφία. Θυμήσου ότι αφεντικά έχουν τα σκυλιά και αρχηγούς οι αγέλες! Εσύ τι είσαι; Σκυλί, αγελάδα ή άνθρωπος;
.
.
.
.
.
Ακόμα το σκέφτεσαι;
