Jack White

This is called obsession.

Προφανώς και δε θα αρχίσω να ανεβάζω τραγούδια του, δε θα 'χα τελειωμό. Βλέπετε, ο ταλαντούχος και πολυπράγμων J.W. είναι ασταμάτητος. Δεν αρκεί που βγάζει σόλο δίσκο, είναι μέλος σε δύο side project που καταλήγουν να 'ναι κανονικές μπάντες και συνεργάζεται από δω κι από κει. Όχι. Πολύ εύκολο. 

Τον ήξερες να παίζει κιθάρα και να κάνει φωνητικά στους White Stripes. Μα πλέον δεν αρκεί, μιας και κατέχει και το πιάνο και τα ντραμς. Έχοντας ως βάση τα blues που τόσο αγαπάει, πειραματίζεται στον ήχο και στα φωνητικά. Αν πιάσει να κάνει διασκευή, την μεταμορφώνει και της δίνει νέα ζωή.

Στις συναυλίες που κάνει για το σόλο δίσκο του, αποφάσισε πως θα χει δύο ομάδες μουσικών: μία γυναικεία και μία αντρική. Γιατί η κάθε ομάδα φέρνει διαφορετικό παίξιμο σε κάθε τραγούδι (δύο πλευρές σε μια ιστορία) . Και σκέφτηκε πως τη μέρα της συναυλίας θα αποφασίζουν ποιοι θα ανέβουν το βράδυ στη σκηνή. Και φυσικά αυτή-η-δυσκολία-που-θα-μας-φέρει-στη-τελειότητα δεν αρκεί. Σκέφτηκε να αποφασίζουν και το setlist εκείνη τη μέρα. Έτσι, και δε θα επαναπαύονται, και ο κόσμος θα ακούει κάτι διαφορετικό στη κάθε συναυλία. Θα πιάνουν την αύρα και θα ανταποκρίνονται σ'αυτήν. No struggle, no story όπως λέει κι ο ίδιος (he's genious!).

Εντάξει, δεν τον έχω πλάσει τέλειο. Η κιθάρα δεν είναι το αγαπημένο μου μουσικό όργανο. Δεν τον λες ιδιαίτερα μινιμαλιστικό, τ'αντίθετο (πάντα μ'ενοχλούσε κάτι στα σόλο αλά σου-δείχνω-κάθε-φορά-ο,τι-παραπάνω-μπορώ). Παρ'όλα αυτά, σ'αυτόν δε μ'ενοχλούν. (κι εντάξει, δε το κάνει τόσο όσο το περιγράφω) .Αφού το'χει. Κάποιοι άνθρωποι απλά γεννιούνται με ταλέντο, επιμονή, και έντονη παρουσία.

Φαντάζομαι πως είναι ο τύπος που συνεχώς θα "παίζει" με μια κιθάρα, ακόμα κι αν μόλις αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα απ'όλα, και πως όσο κι αν θα τον ήθελα για γείτονα, οι πραγματικοί του γείτονες,  και φαν να είναι, θα χουν φτάσει στο απροχώρητο απ'τη "φασαρία".

Θα τον έλεγα τελειομανή -κι όμως, όσο δύσκολα θα σ'αφήσει στην "ομάδα" του, βλέποντας τα live του συνειδητοποιείς πως απέχουν απ'την τέλεια τεχνικά εκτέλεση πολλές φορές. Ο Jack ποντάρει στο πάθος, κι εκεί κερδίζει οποιονδήποτε άλλο τέλειο τεχνικά. Αυτό δεν οφείλεται σε έλλειψη ταλέντου, εξάσκησης ή τεχνικής -μου δίνει να καταλάβω ότι παρασέρνεται απ'τη στιγμή και το πάθος και την έμπνευση της στιγμής.

Αν δεν έχετε ακούσει συνεντεύξεις του, κάντε το. Μου 'χουν κάνει τρομερή εντύπωση οι απόψεις του και φαίνεται πως η σκέψη του φτάνει στο βάθος των πραγμάτων.