Η νύχτα αλλιώς

Μου χει λείψει το δάσος... απ'το καλοκαίρι έχω να πάω . Συνεχώς σκέφτομαι ότι όταν πετύχω μια ηλιόλουστη ελεύθερη μέρα θα πάω έναν περίπατο. Και φυσικά ακόμα δεν το 'κανα. Το δάσος είναι εκεί, περιμένει, το βλέπω κάθε φορά απ'το λεωφορείο. Πρωί, βράδυ, ήλιος, βροχές, ομίχλη, αυτό είναι εκεί.

Χρόνια με ενοχλεί το γεγονός ότι πλέον δε μπορούμε απλά να πάμε μια βόλτα μόνοι μας μέρα μεσημέρι, γιατί έχει κακοποιά στοιχεία, σκυλιά, κλπ κλπ. Πόσο μάλλον το βράδυ. Πόσο πολύτιμο φαντάζει στο νου μου μια νυχτερινή βόλτα στο δάσος (ή στην εξοχή γενικότερα) νυχτερινές ώρες, να νιώθεις ρίγη από τη νυχτερινή δροσιά, να περπατάς ανάμεσα στις σκιές που ορθώνονται προς τα χιλιάδες άστρα που θα φαίνονται, να ακούς τον ήσυχο θόρυβο της φύσης, και να νιώθεις τη μυρωδιά από ξύλο και χώμα. Και φυσικά φαντάζομαι πως θα 'ναι σαν το νυχτερινό μπάνιο σε θάλασσα, θα πρέπει να ξέρεις το μέρος αρκετά.
Ίσως κάποια στιγμή το πραγματοποιήσω.Εντωμεταξύ στην Αγγλία και στη Γερμανία (τουλάχιστον), έχω διαβάσει πως υπάρχουν "πάρκα" τεράστιων εκτάσεων μακριά από την πόλη που πας για να παρατηρήσεις τον νυκτερινό ουρανό, τα λεγόμενα Dark Sky Parks. Κι απ' ότι βλέπω και σε πολλές άλλες χώρες. Δελεάζομαι πολύ αν επισκεφτώ μια κοντινή τους πόλη και διαθέτω μεταφορικό μέσο να περάσω...