" Shostakovich was in many ways an obsessive man: according to his daughter he was "obsessed with cleanliness"; he synchronised the clocks in his apartment; he regularly sent cards to himself to test how well the postal service was working. (...)
He was diffident by nature: Flora Litvinova has said he was "completely incapable of saying 'No' to anybody." This meant he was easily persuaded to sign official statements, including a denunciation of Andrei Sakharov in 1973; on the other hand he was willing to try to help constituents in his capacities as chairman of the Composers' Union and Deputy to the Supreme Soviet. Oleg Prokofiev commented that "he tried to help so many people that ... less and less attention was paid to his pleas." Shostakovich was an agnostic and stated when asked if he believed in God, "No, and I am very sorry about it. "
from Wikipedia
Αν και άτομο που δε μπορούσε να πει όχι, το παρακάτω κοντσέρτο του δεν το λες εύπεπτο. Καθηλωτικό, έντονο, σκοτεινό, και λίγο διαστροφικό, αν μου επιτρέπεται ο όρος- και το 'χω λατρέψει!!!
Mischa Maisky σολίστας τσέλου (ο οποίος τον Μάρτιο θα βρίσκεται στην Αθήνα για παράσταση στο Μέγαρο!).
Παίζει δραματικά, αλλά του πάει, το βλέπεις πως το νιώθει και εκφράζει κάτι ειλικρινές που βρίσκεται μέσα του. Η ερμηνεία είναι τόσο έντονη, που την πρώτη φορά που παρακολούθησα το κοντσέρτο, σκεφτόμουν ότι θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ροκ συναυλία. Μάλιστα, όσο περισσότερο το άκουγα, τόσο πιο πολύ με τάραζε -ευχάριστα πάντα. Χωρίς να υποτιμώ τις δύο πρώτες, η 3η mouvement σου άφηνε την εντύπωση πως όλος ο κόσμος είχε σταματήσει για να ακούσει τον Maisky, και στην 4η η κορύφωση είναι τόσο θυελλώδης, που ο σολίστ με το που τελειώνει πετάγεται από τη θέση του, και που ακόμα απορώ με την "εξευγενισμένη" απάθεια του κοινού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου