Je rêve de m'enfuir

Tirol, Austria

Philippe Halsman

Πρόσφατη ανακάλυψη, με εφαλτήριο αυτήν

Dali Atomicus

Από κει και πέρα ήταν επόμενο να αναζητήσω περισσότερες. Philippe Halsman λοιπόν το όνομα του καλλιτέχνη. Αν το photoshop θέλει τέχνη, πόσο μάλιστα η φωτογραφία στα μέσα του 20ου αιώνα.

In Voluptas Mors

Η Γουίκι αναφέρει: "His 1961 book Halsman on the creation of photographic ideas, discussed ways for photographers to produce unusual pieces of work, by following three rules : "the rule of the unusual technique", "the rule of the unusual added feature", and "the rule of the missing feature".

Jean Cocteau

Hitchcok

Dali Clockface

Salvador Dali and the Rhino

Martha Graham and Merce Cunningham

Multiple exposure of Jean Cocteau

Μια αδυναμία στον Dali την είχε, πώς όχι μάλιστα, μιας και φαίνεται να επηρεάστηκε πολύ απ'αυτόν.

Ballet on the beach

Dalis' Muctache

One Week (1920)

Τι έχει να μας πει αυτή η ταινία του '20;

Ζευγάρι νεόνυμφων δέχεται ως δώρο ένα φορητό σπίτι (κι όχι δε μιλάμε για τροχόσπιτο, αν και σε κάποια φάση γίνεται σχεδόν!), το οποίο αναλαμβάνουν και να στήσουν. Είναι που είναι αδαείς στο θέμα του νοικοκυριού (καρφώνουν τα χαλιά στο πάτωμα, δε μπορούν να ανοίξουν ούτε ένα μπουκάλι γάλα), υπάρχει και ένας νεαρός, ερωτευμένος με την κοπέλα και απογοητευμένος με το γάμο, που βάζει κι αυτός το χεράκι του να μη στεριώσει... το σπίτι και ο γάμος. Παρ' όλα αυτά ο έρωτας τον νεονύμφων θα επιβιώσει απο Παρασκεύες και 13, καταιγίδες, ανέμους και... τραίνα. Το σπίτι πάλι όχι.

Πρωταγωνιστές ο Buster Keaton, η Sybil Seely και ο Joe Roberts.
Κρατάει 20 λεπτά, και είναι διαθέσιμο στο youtube με τη μουσική του υπόκρουση.

Η γλύκα του ζευγαριού είναι αρκετά έντονη ώστε να με έχουν πείσει πως το πρώτο μου σπίτι δε θα νοείται χωρίς κάγκελα που γέρνουν και πόρτα εισόδου στον πρώτο όροφο.

Chemins de fer II - d' Orleans et du Midi

μικροί πρωταγωνιστές

Flowers

Helen Levitt, New York city kids dancing, 1940

Thurston Hopkins, Street Games, London, 1954

Christmas Eve, 1901

Eva Besnyö, Gypsy Boy, Hungary, 1931

Πρόλογος θεματικής ταινιών -παλιές ταινίες

Ξεκαθαρίζω και δηλώνω ότι αγαπώ τις ταινίες και τον κινηματογράφο. Από παλιότερες αναρτήσεις δε γίνεται να μη το 'χετε καταλάβει. Κι εδώ δε γίνεται να μη πω ότι λατρεύω και καινούριες και παλιές. Ακόμα και παλιές τύπου δεκαετίας 1910 και διάρκειας 10 λεπτών. Ελάχιστοι θα καταλάβουν τι βρίσκω σ'αυτές τις παλιατζούρες, και στο άκουσμα "παλιές ταινίες" σκέφτονται του 2000. Κι αλήθεια, πως να εξηγήσεις σε κάποιον πόσο μπροστά της εποχής του ήταν το "A trip to the Moon (Le Voyage dans la Lune)" του 1902 (αλλά και πόσο μαγικό, ακόμα και σήμερα), και πως να εξηγήσεις, εξαιρώντας τις καμιά φορά αστείες ερμηνείες του βωβού κινηματογράφου στο "Nosferatu" του 1922, την ανατριχίλα που νιώθεις όταν ο Nosferatu ανεβαίνει τη σκάλα δεν την έχεις ξανανιώσει σε ταινία τρόμου;

Πρέπει άραγε να γεμίζεις μια ταινία με διαλόγους για να παρακολουθήσεις τη ροή της ταινίας, και για να νιώσεις τα συναισθήματα του πρωταγωνιστή; Και επειδή έχει γυριστεί μια ταινία τουλάχιστον 50 χρόνια πριν, δε μπορεί να είναι ένα οπτικό, ηχητικό και σεναριακό αριστούργημα, και πολλές φορές να παραμένει ακόμα επίκαιρη; Προσωπικά δε μπορώ να ηρεμήσω στη σκέψη ότι υπάρχουν ταινίες αριστουργήματα και δεν τις έχω ακούσει ποτέ επειδή θεωρούνται ξεπερασμένες-τη στιγμή μάλιστα που δεν είναι! Γι'αυτό θα αρχίσω να γράφω για ταινίες που μου κάνουν εντύπωση, ακόμα και κάποιες παλιές (εκεί ήθελα να καταλήξω). Έχει χρονικά πλαίσια η μαγεία;;

Αλλαγή ρότας

... κι ας μη ξέρουμε που πάμε. Εξάλλου το ταξίδι είναι που μετράει στη ζωή, κι όχι ο προορισμός. Βίρα τις άγκυρες!