Πάλι εδώ

coucou! Έκπληξη μετά από τόσο καιρό! Κι όμως!

Πάει τόσος καιρός μπλογκάκι μου που έχω να σου γράψω, και έχουν αλλάξει τόσα πολλά..

Έχω αλλάξει εγώ πρώτα απ'όλα... όλη η ζωή μου, και ως συνέπεια είπα να σ'αλλάξω και σένα.

Μη μου γκρινιάζεις, σε σκεφτόμουν όλον αυτόν τον καιρό (αλήθεια!) αλλά νόμιζα πως δεν είχα τίποτα άλλο να σου πω. Ώσπου αποφάσισα πως δε χρειάζεται απαραίτητα να μιλάω, μπορώ να σου δείχνω, ή να σου βάζω να ακούς. Κι ενώ σε επισκεύαζα μου ήρθαν αρκετές ιδέες και αρκετά θέματα για "συζήτηση".

Μόλις γύρισα που λες από Erasmus...Ναι ναι απίστευτη εμπειρία. Αν πέρασα καλά; Κοίτα... Η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ έντονη εμπειρία. Θετικά και αρνητικά, όλα στο ζενίθ. Άργησα πολύ να προσαρμοστώ, όμως μπόρεσα κι έπιασα το ρυθμό της πόλης (Toulouse, France!) κι όταν αυτό συνέβη ήμουν η ευτυχέστερη των ανθρώπων.

Η παρέα μου μου έλειψε απίστευτα, αλλά συνειδητοποίησα ότι οι ευτυχισμένες αναμνήσεις μπορούν να με τροφοδοτήσουν με θετική ενέργεια, κι όχι μόνο με νοσταλγία όπως φοβόμουν. Η οικογένεια μου δε μου έλειψε ούτε όσο περίμενα ούτε όπως περίμενα. (Μου φερε μνήμες εκείνης την προ-νηπιακή ανάγκης και αγάπης των γονιών, τις μέρες εκείνες που σε κάθε βλέμμα υπήρχε η υπόσχεση οτι "όταν μεγαλώσεις θα 'μαστε οι καλύτεροι φίλοι", πως εκείνη η αγκαλιά ακόμα και μετά από καβγά μπορούσε να ξεχειλίσει από αγάπη και εμπιστοσύνη, πως αυτοί οι 2 άνθρωποι είναι οι ομορφότεροι στον κόσμο και την αίσθηση εκείνη πως κάτω απ'το πατρικό/μητρικό χάδι έχω εξασφαλίσει την "ασφάλεια" από όλους κι απ'τα πάντα. Ναι, όλα αυτά μου ρθαν στο νου μου σαν να είχα δει το προηγούμενο βράδυ ένα όνειρο και να το θυμήθηκα λόγω κάποιου γεγονότος το απόγευμα). Όσο για την επιλογή της πόλης, δε θα μπορούσα να χα διαλέξει καλύτερη...Ακόμα κι όταν όλα πήγαιναν στραβά μία βόλτα έφερνε το χαμόγελο στο πρόσωπό μου...

Στη πανέμορφη Toulouse βρήκα τον εαυτό μου. Ποτέ δεν ήξερα ποιά πραγματικά είμαι. Για πρώτη φορά στη ζωή μου είδα τα θετικά σε μένα, και αποφάσισα πως αυτά είναι που κάνουν όλη τη διαφορά στον χαρακτήρα μου. Πέρασα πολύ χρόνο με τον εαυτό μου και ναι, ομολογώ πως πέρασα ωραία! Συνειδητοποίησα πως το γούστο που κάνω με μουσικές, έργα τέχνης, λογοτεχνία, κινηματογράφο, χορούς, δεν είναι απλά ένα χούι μου, είναι ΑΠΛΑ αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου!

Όσο τα παραμελώ τόσο παραμελώ το εγώ μου. Αν δε τα κυνηγήσω δλδ, μένει ο εαυτός μου ανολοκλήρωτος. Όπως και με τα "όνειρά" που έχω. Εδώ έρχεται η εξοικείωσή μου με την έννοια "φιλτράρισμα", που θα την αναλύσω περισσότερο στο επόμενο ποστ το υπόσχομαι. Γι'αυτό έχω αρχίσει και κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα. Ήθελα να αρχίσω τάδε μαθήματα; Πάντα υπάρχει χρόνος αρκεί να 'χεις θέληση τελικά! Λεφτά θα μου πεις; Οικονομίες. Στερούμαι άλλα πράγματα, μα είμαι ευτυχισμένη! Η διαμονή αυτή μου 'δωσε ερείσματα και θέληση για να βελτιώσω πτυχές του χαρακτήρα μου που το 'χαν/'χουν ανάγκη.

Εκεί βλέπεις πιο καθαρά καταστάσεις/σχέσεις. Έχεις άπλετο χρόνο μεν για να τον καλύψεις ξαναπερνώντας τα από μικροσκόπιο (αναπόφευκτο), αλλά υπάρχει το προτέρημα της αποστασιοποίησης. Βλέπεις και κρίνεις-τι έχει τελειώσει και δεν έλεγες να το παραδεχθείς, τι παραμένει στη ζωή σου και τι όχι, τι θες πλέον στη ζωή σου.

Μια ζωή ονειρευόμουν να βγω "έξω" να μείνω, ονειρευόμουν το Εράσμους. Και τελικά δεν είχε καμία σχέση με αυτό που περίμενα, από όποια άποψη και να το δει κανείς! Όσο για το αποτέλεσμα, είναι ω! τόσο θετικό...

pictures: deviantART random of Toulouse