Τόσα χρόνια, κάθε πρωί οι γονείς μου είχαν τη κακιά συνήθεια να ανοίγουν τηλεόραση. Ε δε το άντεχα αυτό. Ενώ ετοιμαζόμασταν για σχολείο εμείς και για δουλειά αυτοί,να βάζουν τις πρωινιάτικες- πρωινιάτικες εκπομπές πληροφόρησης.Εντάξει, βάζαν την πιο ήπια που υπάρχει, αλλά έλεος πρωινιάτικα. Εγω σηκωνόμουν και δεν είχα διάθεση να μιλήσω σε κανένα, πόσο μάλλον να ακούω την πολυλογία και (ενίοτε, όταν άλλαζαν κανάλι) τις αγριοφωνάρες του καθενός. Μα που βρίσκουν κι αυτοί οι άνθρωποι τόσο πρωί, κάθε πρωί την όρεξη...Και δεν είναι μόνο αυτό. Θα σ' ενημερώσουν για τα επεισόδια της προηγούμενης νύχτας, για τυχόν φόνους, ή σεισμούς που έγιναν εντωμεταξύ,και για πολλά άλλα χαρούμενα ωραία πράγματα. Σου φτιάχνουν τη μέρα,έτσι?αν είσαι της άποψης οτι η καλή μέρα απ'το πρωί φαίνεται.
Πλέον έχω βρει την υγειά μου. Τα περισσότερα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο ξεκινούν τέτοια ώρα, ώστε να ξυπνάω σε ένα υπέροχο,άδειό,ήσυχο σπίτι. Το θέμα είναι οτι καμιά φορά, μέχρι να περάσει η ώρα, ανοίγω τη τηλεόραση(ε κατά τις 9-11), για να ανακαλύψω έναν απίστευτο πλούτο: ταξιδιωτικές εκπομπές, περιβαλλοντικές εκπομπές(πχ για τις υβρίδες που είδα σήμερα), ιστορικές εκπομπές(πχ. για Φαραώ που τόσο τρελαίνομαι ν'ακούω για τον αρχαίο αιγυπτιακό πολιτισμό). Συγκεκριμένα σε ΕΤ1, ΕΤ3, ΣΚΑΙ.(γιατί να μην ονομάσω το καλό και να μην το επαινέσω?). Προσωπικά μου φτιάχνουν απίστευτα τη μέρα αυτά, ιδίως τα ταξιδιωτικά,να βλέπω τοπία ειδυλιακά-και όχι απαραίτητα εξωτικά,δεν είναι και τόοσο πολύ του γούστου μου, αν και δεν τα απορρίπτω-. Καμιά φορά έχω πετύχει, αρκετά πρωί όμως, και σε άκυρα, μικρά κανάλια, κάτι πολύ παλιά ταξιδιωτικά, δεκαετίας '80. Κι όμως είναι ωραία, σε βάζει στο κλίμα,σε σκέψη μήπως τελικά να κρατήσω τα λεφτά για το καλοκαίρι για πουθενά έξω, είμαι σίγουρη πως αν σ' αρέσουν τα ταξίδια όπως και μένα λογικά καταλαβαίνεις το συναίσθημα! Εικόνες, εικόνες ωραίες, που σου φτιάχνουν τη διάθεση και σε γαληνεύουν. Και άσε τους πιο μετά πρωινάδικους και τις σαχλαμάρες τους...Υπάρχει σύγκριση??Κατά τη γνώμη μου καμία. Εξάλλου, το πάθος μου για μια χώρα-πέρα απ΄το γεγονός οτι πρωτοδημιουργήθηκε απο την αγαπημένη μου μπάντα, u2- ήρθε κι έδεσε με μια ταξιδιωτική εκπομπή, που έπεσα πάνω της εντελώς τυχαία. Έβλεπα εικόνες εκείνη τη στιγμή απο μέρη, που μόνο στα όνειρά μου φανταζόμουν.Ήταν πραγματικά ο τόπος των ονείρων μου. Πολύ πράσινο,δάση, βουνά, φιορδ, θάλασσα,λιβάδια, πόλεις, παμπ, διαδρομές, μνημεία, κάστρα,βλάστηση λόγω των συχνών βροχών(η χαρά μου!), σε έναν συνδυασμό απίστευτο σε μια χώρα πνευμάτων, νερα'ι'δών και άλλων υπερφυσικών οντοτήτων που έχουν τις απαρχές τους στη Κέλτικη μυθολογία(που τόσο είχε επηρεάσει την αγγλική και γαλλική λογοτεχνία στο μεσαίωνα). Και ενώ αναρωτιόμουν ποιά τέλος πάντων είναι αυτή η χώρα των ονείρων μου, ακούω το όνομα μιας χώρας -σταθμού για μένα:Ιρλανδία...
ps.ψιλοσυνειρμικό το post μου, μα δε τ' αλλάζω Νίκο. Remember Ireland...
Πλέον έχω βρει την υγειά μου. Τα περισσότερα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο ξεκινούν τέτοια ώρα, ώστε να ξυπνάω σε ένα υπέροχο,άδειό,ήσυχο σπίτι. Το θέμα είναι οτι καμιά φορά, μέχρι να περάσει η ώρα, ανοίγω τη τηλεόραση(ε κατά τις 9-11), για να ανακαλύψω έναν απίστευτο πλούτο: ταξιδιωτικές εκπομπές, περιβαλλοντικές εκπομπές(πχ για τις υβρίδες που είδα σήμερα), ιστορικές εκπομπές(πχ. για Φαραώ που τόσο τρελαίνομαι ν'ακούω για τον αρχαίο αιγυπτιακό πολιτισμό). Συγκεκριμένα σε ΕΤ1, ΕΤ3, ΣΚΑΙ.(γιατί να μην ονομάσω το καλό και να μην το επαινέσω?). Προσωπικά μου φτιάχνουν απίστευτα τη μέρα αυτά, ιδίως τα ταξιδιωτικά,να βλέπω τοπία ειδυλιακά-και όχι απαραίτητα εξωτικά,δεν είναι και τόοσο πολύ του γούστου μου, αν και δεν τα απορρίπτω-. Καμιά φορά έχω πετύχει, αρκετά πρωί όμως, και σε άκυρα, μικρά κανάλια, κάτι πολύ παλιά ταξιδιωτικά, δεκαετίας '80. Κι όμως είναι ωραία, σε βάζει στο κλίμα,σε σκέψη μήπως τελικά να κρατήσω τα λεφτά για το καλοκαίρι για πουθενά έξω, είμαι σίγουρη πως αν σ' αρέσουν τα ταξίδια όπως και μένα λογικά καταλαβαίνεις το συναίσθημα! Εικόνες, εικόνες ωραίες, που σου φτιάχνουν τη διάθεση και σε γαληνεύουν. Και άσε τους πιο μετά πρωινάδικους και τις σαχλαμάρες τους...Υπάρχει σύγκριση??Κατά τη γνώμη μου καμία. Εξάλλου, το πάθος μου για μια χώρα-πέρα απ΄το γεγονός οτι πρωτοδημιουργήθηκε απο την αγαπημένη μου μπάντα, u2- ήρθε κι έδεσε με μια ταξιδιωτική εκπομπή, που έπεσα πάνω της εντελώς τυχαία. Έβλεπα εικόνες εκείνη τη στιγμή απο μέρη, που μόνο στα όνειρά μου φανταζόμουν.Ήταν πραγματικά ο τόπος των ονείρων μου. Πολύ πράσινο,δάση, βουνά, φιορδ, θάλασσα,λιβάδια, πόλεις, παμπ, διαδρομές, μνημεία, κάστρα,βλάστηση λόγω των συχνών βροχών(η χαρά μου!), σε έναν συνδυασμό απίστευτο σε μια χώρα πνευμάτων, νερα'ι'δών και άλλων υπερφυσικών οντοτήτων που έχουν τις απαρχές τους στη Κέλτικη μυθολογία(που τόσο είχε επηρεάσει την αγγλική και γαλλική λογοτεχνία στο μεσαίωνα). Και ενώ αναρωτιόμουν ποιά τέλος πάντων είναι αυτή η χώρα των ονείρων μου, ακούω το όνομα μιας χώρας -σταθμού για μένα:Ιρλανδία...
ps.ψιλοσυνειρμικό το post μου, μα δε τ' αλλάζω Νίκο. Remember Ireland...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου