Έχω πάθει πλάκα με αυτές τις φωτογραφίες, είναι γνωστή εξάλλου η αδυναμία μου στα δάση/στη φύση (για κάποιον που με ξέρει ή που μ'έχει ξαναδιαβάσει). Εδώ και κάτι χρόνια,
κάθε φορά που ξυπνάω πρωινά, πάντα είχα στο μυαλό μου μια τέτοια ιδέα, εξόρμηση στο δάσος.Ποτέ δεν υλοποιείται, για λόγους που έχω αναφέρει παλιότερα.
Κάθε φορά που θα βγω στο δρόμο και θα πάρει το μάτι μου το Σέιχ-Σου, εκεί ψηλά, θα ξυπνάει η επιθυμία μου να βρεθώ εκεί.
Το δάσος είναι εκεί. Ζει.
Είτε είναι μέρα, είτε είναι νύχτα, είτε βρέχει, είτε έχει καλό καιρό.
Ενώ ο κόσμος διαλύεται, κι ενώ ο κόσμος ελπίζει.
Είναι εκεί.
photos found on deviantart, by Oer-Wout
