Η γυναίκα μαζοχίστρια (ή αλλιώς μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος)
Την βρίσκεις παντού. Απόλυτα προσαρμοσμένη στις επιταγές της εκάστοτε μόδας ή υποκουλτούρας. Κάθε εποχή είναι διαφορετική, ανάλογα με το τι προστάζουν οι άνδρες. Το κοινό χαρακτηριστικό που έχουν οι συγκεκριμένες είναι το εξής: Η ερωτική τους αλλοτρίωση σε συνδυασμό με την απολιτικοποίηση. Έχουν τσιμπήσει για τα καλά το δόλωμα της πατριαρχίας (μάλιστα ελάχιστες έχουν αποβλακωθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό που έχουν φτάσει σε σημείο να το υπερασπίζονται). Οι καπιταλιστικές κοινωνίες είναι κατακλεισμένες απο αυτές. Σε αυτό έχουν συμβάλλει όλοι από λίγο: η εκκλησία, η οικογένεια, η σεξουαλική "απελευθέρωση", το κράτος, η ετεροφυλοφιλία, τα μμε και οι υπόλοιποι εξουσιαστικοί και πατριαρχικοί φορείς πλύσης εγκεφάλου. Οι σύγχρονες κοινωνίες είναι οι κοινωνίες του βιασμού και της εκμετάλλευσης, είναι οι κοινωνίες που το σεξ, η ερωτική επιθυμία, οι φαντασιώσεις, κλπ κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο μυαλό της κάθε μικροαστής/ου. Ο καπιταλισμός δυστυχώς έχει πετύχει τον στόχο του, την ερωτική εγκαθίδρυση. Οι καλύτεροι σύμμαχοί του είναι ο ηδονισμός και ο ερωτισμός (που αποτελούν τα εναρκτήρια στάδια του βιασμού) . Όσο απειλητικές κι ας φαντάζουν οι σεξοφιλικές και μισογυνιστικές θεωρίες του Φρόιντ το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας τις έχει υιοθετήσει. Πλέον είμαστε στην θέση να μιλάμε για μια οργασμοκεντρική κοινωνία. Μια κοινωνία που για χάρη της ικανοποίησης έχει δημιουργήσει το δουλεμπόριο γυναικών, τις τσόντες, τον γάμο, τα μπουρδέλα, το "ελεύθερο" σεξ, την ετεροφυλοφιλία (η μόνη σχέση ετεροφυλοφιλίας που δεν είναι βιασμός είναι η σχέση ανάμεσα σε μία λεσβία κι έναν ομοφυλόφιλο), τον σαδομαζοχισμό, τα όργια (συλλογικός βιασμός), τον φετιχισμό, τα sex clubs, το lifestyle, την ερωτική "τέχνη", τις "γκόμενες", τα "πουτανάκια", τα "μουνιά" κ.ο.κ. Μια κοινωνία που ανέχεται και προωθεί τον βιασμό και την ενοχοποίηση της ομοφυλοφιλίας.
Μπορεί η πηγή του "κακού" να είναι ο ανδρισμός (κοινωνική υπόσταση εξουσίας, ετεροφυλοφιλίας και βιασμού) αλλά πρέπει να μας προβληματίζει το γεγονός ότι υπάρχουν γυναίκες που ανταποκρίνονται στον προκατασκευασμένο ρόλο της παθητικής ετεροφυλόφιλης. Γυναίκες που ταλαιπωρούν και βασανίζουν το σώμα τους για χάρη της ομορφιάς, της φιλαρέσκειας και του σεξ (τριών βασικών στοιχείων της πατριαρχίας και της κοινωνικής διαμόρφωσης των σχέσεων υπό το ανδρικό βλέμμα) , τρυπάνε μέρη του σώματος τους (σκουλαρίκια, τατουάζ), κατακρεουργούν το δέρμα τους με διάφορα χημικά και αποτριχώσεις (κρέμες, μακιγιάζ, ξυραφάκια, κολόνιες, βαφές, κολλητικές ταινίες, κλπ), σφαγιάζονται οικιοθελώς (αισθητικές επεμβάσεις - σιλικόνες, εγχειρήσεις αλλαγής φύλλου - transexual), καταστρέφουν και ταλαιπωρούν το σώμα τους (δίαιτες, ερωτικά εσώρουχα, προκλητικό ντύσιμο, γυμναστήρια, τακούνια, ενασχόληση με την εμφάνιση) και το σκληρότερο, καλλιεργούν τον μαζοχισμό και στο ερωτικό επίπεδο ("αρέσκονται" στο ετεροφυλοφιλικό σεξ - διείσδυση σε διάφορες μορφές, στην ερωτική βία, στο να τις βλέπουν ως σκεύος ηδονής, να καβλώνουν τους άντρες, να χαίρονται με το να τις θαυμάζουν σχετικά με το πόσο όμορφες και υποταγμένες είναι, να ασχολούνται με το πως να φανούν ελκυστικές, να μιλάνε και να φέρονται με ερωτικό τρόπο ή ακόμη και να επιδιώκουν τον γάμο). Συνηθισμένη τείνει να γίνει η εικόνα της γυναίκας που επιθυμεί να γίνει top model και γλάστρα ή γυμνή πρωταγωνίστρια σε έργα "τέχνης" (αισθητική εκπόρνευση του γυναικείου σώματος ως "ωραίο και ερωτεύσιμο" - καλλιτεχνικά αξιοποιήσιμο (μούσα του δημιουργού) απο την ανδροκρατία ). Δεν είναι λίγες οι φορές που σχεδόν όλες μας έχουμε έρθει αντιμέτωπες με καταστάσεις που γυναίκες υπερασπίζονται την μητρότητα και την οικογένεια στις ύστατες προσπάθειες τους να βρουν καταφύγιο από τις ανασφάλειες (που προέρχονται απο την ανδρική επιβολή) μέσα από τον κτηνώδη θεσμό της συζυγικής συντροφικότητας. Οι γυναίκες που ανταποκρίνονται σε αυτά υπακούν στο ανδρογενές πρότυπο της μαζοχίστριας (κάθε μορφή σαδομαζοχισμού είναι η ερωτική έκφραση της ανδροκρατίας). Οι βιαστές θα προσπαθήσουν να μας καθησυχάσουν και να πούνε ότι όλα είναι θέμα αισθητικής και ότι κανένας άντρας δεν πίεσε καμία γυναίκα να κάνει αποτρίχωση, να βάψει τα μαλλιά της, να φορέσει φούστες, ή να κάνει άλλες διάφορες υποτιμητικές πράξεις. Το πρόβλημα είναι πως δεν πρόκειται απλά για μια επιλογή, όσο αθώα κι ας μας τα παρουσιάζει η πατριαρχία, αλλά αντιθέτως πρόκειται περί επιβολής φαλλοκρατικών προτύπων και αντιλήψεων που πραγματώνεται μέσα από τα ανδροκρατούμενα μμε, κράτος, οικογένεια, κλπ.
Για να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση πρέπει να θελήσουν όσες θέλουν να χειραφετηθούν να εξαλείψουν πλήρως τον ανδρικό πολιτισμό της εκμετάλλευσης και της ετεροφυλοφιλίας. Στόχος που δεν είναι εύκολα επιτεύξιμος. Ένα σημαντικό βήμα για αυτό θα ήταν να απαρνηθούν και να προσπαθήσουν να καταστρέψουν το μαζοχιστικό πρότυπο της γυναίκας. Ένα πρότυπο που υπήρχε όσο υπήρχε πατριαρχία και θα υπάρχει όσο υπάρχει πατριαρχία. Με το να σιωπεί κάποια και να το υπομένει δεν πετυχαίνει τίποτα ενώ σε περίπτωση που δηλώνει ότι το απολαμβάνει υπερασπίζεται την σεξουαλική της αλλοτρίωση, υποτιμά και δεν σέβεται τον εαυτό της. Η αντιερωτική γυναίκα, η γυναίκα απαρνήτρια, είναι η γυναίκα απειλή προς τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης. Η μάχη ενάντια στην πατριαρχία είναι επίπονη και απαιτεί πολύ κόπο και πολλές θυσίες. Η πολιτικοποίηση και το πάθος για απελευθέρωση απο την ανδρική κυριαρχία (που πολιτικά ερμηνεύεται ως καπιταλισμός) είναι καθήκον κάθε επαναστάτριας. Το δίλλημα που προκύπτει είναι το εξής: Ή με τον ερωτισμό ή με την επανάσταση.
Αναρχοφεμινιστική Ριζοσπαστική Ομάδα Αθηνών
Το βρήκα στο Indymedia Αθήνας και το αναδημοσιεύω γιατί θέλω να κάνω σχολιασμό….(Ωχχχ…..)
